Sinds drie dagen is de grens tussen Zweden en Noorwegen weer afgesloten vanwege de coronapandemie. Lastig als je een langeafstandspad volgt dat regelmatig de grens tussen het  Zweedse Värmland en Noorse Østmark oversteekt, al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat we nooit een grenswachter tegenkomen op de smalle paadjes door het bos. Maar vandaag houden we ons keurig aan de regels. Het plan is om vanaf het Skålsjön in zuidelijke richting te trekken, tot grenspaal 73a om precies te zijn. Daarmee blijven we aan de Zweedse kant en zijn we weer zo’n 4 km verder op de route. Klinkt als weinig kilometers, maar door de sneeuw ben je dan toch al snel twee uur onderweg. Plus twee uur terug. Genoeg voor een middagvullende wandeling in de Zweedse winterzon.

..

Op stap langs het Skålsjön

…

Zonovergoten

Het nieuwe jaar begint goed in Värmland! De zon schijnt over het bevroren Skålsjön en we kunnen genieten van een weids uitzicht over het meer. Er staat geen wind en ondanks dat het min 5 is, is het met muts en handschoenen goed uit te houden. De schuilhut aan het meer is vandaag voor ons alleen en nodigt uit om een fikkie te stoken. Maar dan komen we tijd (en daglicht) te kort voor de geplande wandeling, dus dat plan parkeren we voor een volgende gelegenheid. We volgen het smalle pad dat de oever van het meer volgt. Stappend door de sneeuwlaag, die bovenop bevroren is, voelt een beetje alsof je door de Crème Brûlée stapt: van boven een hard suikerlaagje, daaronder zacht.

…

Goudgeel gras

…

Laatste blik op het Skålsjön

Het open landschap van het Skålsjön biedt volop gelegenheid te genieten van de winterzon. De laagstaande zon geeft het vergeelde gras langs de oevers een gouden glansje. Met enige fantasie voel je de zonnestralen op je gezicht. Of is het toch de kou die op de wangen prikt? De wetenschap dat de zon verdwenen is als we terugkeren op deze plek maakt dat we wat langer blijven rondhangen voordat we het bos in trekken. Dat is vast ook mooi, maar er gaat niks boven een stralende zon en een glinsterende ijsvlakte.

…

13:00 uur, de zon zakt alweer

…

Winterwonderland

Het gebied dat we nu doorkruisen is een aaneenschakeling van zandruggen en drassige veen-moerasgebieden. Daar merk je nu maar weinig van, aangezien de ondergrond bevroren is. Een keer kraakt het ijs onder de moonboots en zak ik 20 cm weg. Gelukkig zijn mijn schoenen dicht. Aan de begroeiing kun je wel zien waar die veenmoerassen (myrren in goed Zweeds) liggen. Hier wortelen alleen kleine bomen. Als ze te groot worden, vallen ze om. En door de lage begroeiing zien we ook nu nog regelmatig de laagstaande zon door de bomen heen gluren.

…

Sporen genoeg, maar live spotten lukt niet

…

Elanden

Hoe dieper we het bos in wandelen, hoe meer dierensporen we in de sneeuw zien. Reeën, vossen, een wolf (of toch een groot uitgevallen vos?) en elanden, allemaal hebben ze hier kort geleden rondgestapt. Die van de elanden (het lijken er twee) zijn redelijk vers, misschien staan ze verderop wel achter een boom naar ons te kijken. Elanden hebben een uitstekende neus en kunnen mensen al van verre ruiken. En slim als ze zijn, nemen ze dan de benen, in de wetenschap dat een mens in het bos meestal niet veel goeds betekent. Deze twee hebben kennelijk de jacht van afgelopen oktober overleefd en zijn zo verstandig zich onmiddellijk te verstoppen als een mens opduikt in hun leefgebied. Jammer voor ons, maar wel logisch.

…

Op de grens

 

…

Op het randje

Na twee uur lopen bereiken we dan de grens met Noorwegen, gemarkeerd met een smalle strook gekapt bos die zich uitstrekt in zowel noordelijke als zuidelijke richting. En met een ouderwetse grenssteen uit 1927. Nummer 73a bestaat uit een bemoste steen met aan de ene kant Sverige en aan de andere kant Norge er in gebeiteld. Hij staat op een heuveltje, bovenop een gemetselde voet, waarop we mooi even kunnen uitblazen.

…

Winterkoffie

…

Even opwarmen en dan terug

De meegebrachte gasbrander en koffiepot passen prima op de grenssteen. Wat eten en warme koffie om op temperatuur te blijven, voordat we hetzelfde pad weer terug lopen. We hebben er dan twee uur sneeuwstappen op zitten en dat voel je best. Je moet je benen toch steeds wat hoger optillen en dat spreekt spieren aan waarvan ik niet wist dat ik ze had, maar die ik nu wel voel. De terugweg is eenvoudig te vinden; de markering is goed en we hoeven alleen maar onze voetsporen in de verder ongerepte sneeuw te volgen.

…

Hartverwarmende Zweedse gastvrijheid

….

In alle rust naar huis

Op de heenweg ging ons pad geleidelijk omhoog en nu is het een kwestie van wat meer dalen. Soms ook ingewikkeld op besneeuwde hellinkjes, maar al met al zijn we wat sneller terug bij de rand van het Skålsjön. En hoewel het nog maar maar ongeveer drie uur in de middag is, is de zon al verdwenen achter de bomen en heuvels. We banjeren terug naar de schuilhut en ontdekken binnen twee fleecedekens, een barbecue en een fles Jägermeister. De Zweedse gastvrijheid is hartverwarmend en heel even overwegen we hier te blijven. Maar de dekens lijken ons toch te dun voor min 10 ’s nachts en bovendien is de fles leeg. Thuis is het warmer, dus zoeken we de auto op. Langs stille steenslagwegen rijden we in de schemer terug, zonder een mens of auto tegen te komen. Dat is wandelen op de Finnskog Leden: wandelen in het niemandsland van de Zweeds-Noorse grens. Heerlijk!

…

Praktisch

De Finnskogleden is 240 km lang en loopt tussen Charlottenberg (Zuid) in het Zweedse Värmland en Søre Osen in Noorwegen (noord). De route is in twee richtingen gemarkeerd. De route is opgedeeld in 15 etappes. In lang niet alle gevallen is er accommodatie en/of OV in de buurt van begin- en eindpunten. Wel zijn er onbemande hutten waarvoor je een sleutel nodig hebt. Een meerdaagse wandeling vraagt dus de nodige voorbereiding. Als je de route in stukken wilt lopen, kun je ervoor kiezen om halve etappes heen en weer te wandelen.

Van de route zijn gedetailleerde kaarten verkrijgbaar, o.a. bij de toeristenbureaus in Arvika en Torsby. Meer informatie vind je op de website van de Finnskogleden.

…

Meer lezen over Finnskogleden en wandelen in Värmland?

Bekijk dan deze blogs:

Finnskogleden in de sneeuw

Finnskogleden: 240 km langs de Zweeds-Noorse grens

Hovfjället: wandelen in de bergen van Värmland

Finnskogen: Finse dorpen rond de Noors-Zweedse grens

Glaskogen Natuurreservaat: Wandelen langs meren en bossen

Het goud van de veengebieden in Värmland, Zweden

Wandelen in Värmland: korter is (soms) beter!

Sysslebäck: alleen op de wereld in Zweden

Sneeuwwandeling in Zweeds Värmland

Glaskogen revisited, of herloop je ‘eigen’ wandeling