Grieks-Macedonië is gezegend met drie schiereilanden voor de kust: Kassandra, Sithonia en Athos. Samen met het bergachtige achterland vormen ze de prefectuur Chalkidiki, ook bekend onder de verleidelijke benaming Griekse Riviera. Waar Kassandra de meeste toeristen trekt is het middelste eiland Sithonia een bestemming voor rustzoekers. Wandelen is een uitstekende manier om het groene schiereiland te verkennen. Bijkomend voordeel: de verkoelende, helderblauwe zee is nooit ver weg!
…
De fraai gerestaureerde Agios Stefanos kerk in Parthenonas
…
Een goed begin is het halve werk! Dat denken we elke keer als we in Griekenland eropuit gaan. Met de Nederlandse wandelconditie in het achterhoofd draaien we onze hand voor een tocht van 16 km niet om. Denken wij dan nog. Kersvers gearriveerd in Chalkidiki ondernemen we al een van de eerste dagen een wandeling vanuit het bergdorpje Parthenonas. Dat pakken we gelijk de hoogste bergtop van Sithonia mee. Doen we ‘even’!
Museumdorp
Eind jaren ’70 was het hoog- en afgelegen Parthenonas vrijwel verlaten. Tot een slimme Griek inzag dat dit toch wel een hele mooie plek was. De eerste huizen werden gerestaureerd en inmiddels is het kleine dorp met grandioos uitzicht een geliefde plek onder vakantiegangers. Dagjesmensen, maar er worden ook heel wat private vakantiehuizen verhuurd. Een handjevol mensen woont er permanent.
Dat de weg omhoog inmiddels geasfalteerd is heeft het toerisme zeker een boost gegeven, maar het is gelukkig nog niet zo dat ze met bussen tegelijk omhoog worden gebracht. Althans, niet op deze rustige dag in mei. De dorpstaverna is geopend en serveert ijskoffie en gebak. Een goede start van wat een lange dag blijkt te gaan worden.
We lopen langs de fraaie Agios Stefanos kerk (ook gerestaureerd) en het kleine Folklore Museum. Dat bewaren we voor vanmiddag, als we weer terug keren in Parthenonas. Via een brede steenslagweg lopen het dorpje uit, omhoog.
…
De beek kruist de weg (en onze wandelroute)
…
Groen en nat
Sithonia is groen in mei. Dat is mede te danken aan de hoeveelheid neerslag die op het vaste land gemiddeld wat hoger is dan op de meer zuidelijke eilanden. Doordat Sithonia aardig bergachtig is, verzamelt het water zich in stroompjes en beken die zich een weg naar beneden zoeken. Bijvoorbeeld door de landweg die wij volgen te kruisen. De weg is hier met beton verhard, om te voorkomen dat hij wegspoelt. Een tractor of pick-up komt hier gemakkelijk doorheen, met wandelschoenen is de uitdaging wat groter. Gelukkig blijken ze waterdicht.
Al snel slaan we een smaller pad in, bij een bordje Profitis Ilias. Bijna alle kapellen die op hoge punten zijn gebouwd zijn gewijd aan de profeet Elias, ook die op de flank van de berg Itamos, het hoogste punt van Sithonia. Voor we de kapel bereiken volgt een aardige klim. Die is weliswaar in het stemmige wit en blauw uitgevoerd, maar de deur zit potdicht. Prima plek om even op adem te komen voordat we doorstoten naar de top van de Itamos.
…
Onze lunchgenoot
…
360 graden uitzicht
Dat doorstoten wordt doorsloffen, want de smalle steenslagweg stijgt steil. Afdrukken van banden in het gruis maken duidelijk dat hier wel eens auto’s rijden. Dat zijn dan de brandwachten die hier omhoog rijden naar de uitzichtpost. Wat vanaf deze top heb je 360 graden uitzicht over Sithonia én de naastgelegen eilanden. Aan de noordkant zie je zelfs de bergrug die in het binnenland van Chalkidiki ligt.
Na een uur zijn we dan toch boven en ploffen neer op de fundering van de uitzichtpost die boven de bomen uitsteekt. Eerst maar eens uitblazen voordat we daar gaan klimmen. Een hagedis houdt ons nauwlettend in het oog en kijkt of er niet toevallig een broodkruimel zijn kant op valt. Als ik ‘m stukjes brood toewerp schiet hij erop af en meteen weer terug, vol goede hoop dat er meer voedsel volgt.
…
De berg Athos gezien vanaf Sithonia
…
Adembenemend
Het uitzicht is – net als de klim omhoog – adembenemend. We zien de berg Athos, op het gelijknamige, naburige schiereiland tot de wolken reiken. De zee kleurt blauw, de glooiende hellingen zijn groen en de lucht wat nevelig van het vocht dat in deze tijd van het jaar nog in de lucht hangt.
Inmiddels zijn we vier uur onderweg en op het parcours ligt een tweede bergtop voordat we kunnen afdalen naar Parthenonas. De Astrapokameno is de een na hoogste top en de moed zakt ons een beetje in de wandelschoenen als we het pad omhoog zien. Gelukkig ontdekken we een landweg die rond de top loopt en die nauwelijks stijgt. Beetje smokkelen, maar wel fijn in dit geval. Na een uitzichtpunt aan de voet van de bergtop begint de weg te dalen. Dat stapt beter door en we krijgen zowaar weer wat vaart. Na ruim vijf uur zijn we terug bij ons startpunt. Het museum is dicht, maar het terras is geopend. Daar ploffen we neer, moe na 16 Griekse kilometers, die toch heel wat intensiever zijn dan in Nederland. Twee Mythos graag!
…
De baai van Porto Koufo
…
Van heel rustig ….
In de twee weken die volgen leren we de verschillende gezichten van Sithonia kennen. Zo bezoeken we de uiterste zuidpunt waar we vanuit het kleine Porto Koufo een wandeling naar Kaap Drepano maken. De grillige rotsen langs de kust ogen idyllisch en verlaten. We stuiten op een kudde geiten, zonder herder en honden. We vinden een bloeiende en geurende (bah!) drakentong tussen talloze andere bloeiende bloemen. Ook hier is het terrein glooiend en moeten we af en toe behoorlijke hoogteverschillen bedwingen. Maar o wat is het hier mooi en stil. De baai van Porto Koufo is bijna helemaal omarmd door rotsen en nodigt uit tot langdurig in het water liggen, om daarna op te drogen in de zon op het smalle zandstrand.
Karidi beach bij Vourvourou is populair op zondag
… tot wat drukker
In Ormos Panagia eten we vers gevangen vis op het strand en boeken we ene boottocht naar Athos. Vanuit Vourvourou verkennen we op een zondag de baaien, rotsen en zandstranden. Als je van rust en stilte houdt is dat geen heel goed idee, want op zondag trekken de Grieken van Chalkidiki zelf natuurlijk naar de mooiste stranden. En laten die nu net bij Vourvourou liggen! Karidi beach oogt als een tropisch plaatje, met een lichtblauwe zee, omringend door kalkzandsteen rotsen, waarin de meest grillige vormen zijn uitgesleten. Het niet al te grote strand is goed gevuld en onze wandelschoenen en rugzakken vallen uit de toon tussen de strandgasten.
Verderop langs de kust is een smalle strook zand met direct daaraan grenzend een stuk of zes restaurants. En als een Griek een dagje weg gaat, moet er uiteraard ook gegeten worden. Wandelen maakt hongerig en het ruikt allemaal overheerlijk. Maar toch stappen we dapper door, want wie eenmaal aanschuift bij de dis maakt zijn wandeling waarschijnlijk niet meer af.
…
De Agios Theonas kerk bij Vourvourou, smaakvolle nieuwbouw
..
Van de kust komen we op de lange rechte weg door Vourvourou, waar we pauzeren om wat te drinken voordat we verder gaan. Buiten Vourvourou belanden in een stuk niemandsland waar ongelooflijk grote huizen, die zijn gebouwd tussen de dennenbomen. Vrijwel allemaal afgesloten met luiken en hekken, het lijkt wel of hier Russisch geld is gestald. De eigenaren van deze paleizen komen hier waarschijnlijk pas van de zomer vakantie vieren. We stuiten nog op een verrassend mooie nieuwbouw kerk en buigen dan terug naar Vourvourou en Karidi Beach. Mooi op tijd om zelf nog even de zee in te plonzen en verkoeling te zoeken in het azuurblauwe water. De meeste badgasten hebben het strand inmiddels alweer verlaten en zo genieten we opnieuw van rustig Sithonia.
…
Kaap Drepano, de meest zuidelijke punt van Sithonia
…
De beste keus
In de vier weken die we in totaal in Chalkidiki zijn, verkennen we ook de andere eilanden en het binnenland van de regio. Elke plek heeft zijn eigen charme en voorziet in anderen behoeften. Wie op zoek is naar meer vertier vindt Kassandra wellicht leuker. Maar als rustzoeker, natuurliefhebber en fan van het goede Griekse leven ben je op Sithonia op de juiste plek!
…
Praktisch
Sithonia is het middelste van de drie schiereilanden van Chalkidiki. Je reist naar Chalkidiki via de luchthaven van Thessaloniki, die zo’n 80 km noordelijker ligt. De meeste toeristen verblijven in het noorden van Sithonia; hoe zuidelijker je gaat, hoe rustiger het wordt.
Wij verbleven voor het maken van de gids Wandelen in Chalkidiki in de buurt van Nikiti, aan de noordkant van Sithonia. Dat is een goede uitvalsbasis om zowel Kassandra als Sithonia te verkennen. Het derde schiereiland Athos is een semi-autonome republiek die uitsluitend bewoond wordt door monniken. Vrouwen en kinderen zijn hier niet welkom, mannen alleen met een speciaal visum dat van tevoren aangevraagd moet worden.
…
De gids Wandelen in Chalkidiki
In 2020 verscheen Wandelen in Chalkidiki, onze gids met 16 dagwandelingen in de regio. Kijk op onze website voor meer informatie.
Of bestel ‘m meteen in onze webshop.
…
Verantwoording
Dit artikel verscheen eerder in het lentenummer 2023 van Griekenland Magazine
© One Day Walks BV
Tekst Paul van Bodengraven
Foto’s Marco Barten
Geef een reactie