Met 1.363 meter hoogte zijn er in de Vogezen nog maar twee hogere bergtoppen te vinden. Le Hohneck is – ook letterlijk – een van de toppers van de Vogezen, het middengebergte in noordoost Frankrijk. Vandaag beginnen we onze wandeling voor de verandering maar eens vlak onder de top van de berg, om dan af te dalen naar twee in een vallei gelegen stuwmeertjes. Daarna weer zo’n 530 meter omhoog, maar dat is geen straf op een prachtige dag als deze. De condities om te genieten van weidse vergezichten zijn hier optimaal.
…
Uitgestrekte bergweides
Langs het randje
Het vertrek vanaf Col du Wormspel is al meteen spectaculair, althans qua uitzicht. De helling van de Kastelberg waarlangs we lopen ligt in het zonnetje, waardoor de lage begroeiing geel-rood kleurt. De herfst lijkt in aantocht, maar de temperatuur is vandaag nog ronduit zomers. Er loopt een smal paadje langs de rand van de Kastelberg waarover we gestaag voortstappen. In de verte voor ons ontwaren we meer wandelaars die allemaal keurig achter elkaar lopen. Op dit smalle pad is dat de enige manier om samen op te trekken. Gezellig naast elkaar, dat is geen optie!
…
Auberge du Kastelberg
Pauze machen!
Langs de meeste wandelroutes in de Vogezen, in ieder geval in de buurt van de hoogste toppen langs de Routes des Crêtes, vind je wel een of meerdere horeca-gelegenheden. Zo ook als we net de afdaling van de Kastelberg zijn begonnen. Daar stuiten we al snel op een Auberge, waar het overduidelijk naar warm eten ruikt om 12:00 uur. Lopen maakt hongerig en de meeste Fransen houden wel van een copieuze warme lunch. Wij niet, we houden het liever bij koffie en taart op dit uur. Vanwege de warmte is het prima buiten zitten en gemakkelijk om – qua corona – afstand te houden.
…
Wij zijn niet de enigen die genieten van het uitzicht
Dalen maar!
Om vanaf de Kastelberg straks weer op de Hohneck te komen, zullen we eerst een flink stuk moeten afdalen. Dat levert niet alleen fijne uitzichten en doorkijkjes op, maar ook de noodzaak om regelmatig naar de grond te kijken. Want het is soms best puzzelen waar je je voeten zult neerzetten tussen de keien en boomwortels. Gelukkig worden die ook afgewisseld met stukjes over steenslagwegen, waarop je lekker kunt doorstappen. Dalen gaat sowieso een stuk sneller dan klimmen (zoals we straks weer bevestigd zullen krijgen) en vrij vlot bereiken we het diepst gelegen stuwmeertje, het Lac de Fischboedle.
…
Uitzicht over Lac de Schiessrothried
Donker water
Het Lac de Fischboedle is een donkere poel waar de zon – die nu in september al niet meer zo heel hoog staat – nauwelijks in schijnt. De tegenoverliggende rotshelling en bomen weerspiegelen in het zwarte wateroppervlak en verder heerst er hier vooral rust. Althans eventjes, want vijf minuten na ons arriveert een groep Franse wandelaars van tien mensen die luid pratend, roepend en gebarend elkaar op de foto willen zetten. Natuurlijk pal naast de plek waar wij zijn gaan zitten met ons broodje. La Douce Frans, maar dan met lawaai. Het is voor ons de aansporing verder te lopen. Het tweede stuwmeer, Lac du Schiessrothried, ligt een stukje hoger op de helling. Via een stukje van de GR5, het langeafstandspad door de Vogezen, klimmen we daarnaartoe. Daarvandaan hebben we uitzicht op de helling die we hierna zullen bestijgen om terug te keren op de top van Le Hohneck.
…
Klimmen langs de flanken van Le Hohneck
Klimmen, uithijgen en weer doorgaan
530 meter stijgen, dat lukt niet in een keer. Langs de markering van de GR 5 zoeken we onze weg omhoog. Dat gaat in etappes; regelmatig stoppen we om even op adem te komen. Het zou niet eerlijk zijn om te melden dat we fluitend naar boven lopen, want het is behoorlijk pittig. De paden zijn ruw, vaak bezaaid met keien en boomwortels. Wat ook niet motiveert, is dat we ook nog eens voorbij worden gelopen door twee fanatieke bergsporters en een groep tieners die moeiteloos omhoog lijken te wandelen. Jonge spieren zijn soepel, wij moeten het hebben van ons doorzettingsvermogen, en dat hebben we gelukkig Na bijna twee uur bereiken we de top van Le Hohneck!
…
Uitzichtpunt net onder de top van Le Hohneck
Hohneck-toeristen op de top
Daar wemelt het van de mensen, die komen genieten van het imponerende uitzicht over de toppen van de Vogezen. Hier ben je op het dak van het gebergte en kun je kilometers ver kijken. Op heldere dagen zie je zelfs de besneeuwde bergtoppen van Zwitserland. Dat hier zoveel mensen zijn, is niet verwonderlijk. Op de top van de berg ligt namelijk een restaurant, dan gewoon per auto bereikbaar is. De meeste mensen lopen op hun teenslippers vanaf het terras naar het uitzichtpunt en sloffen dan weer terug naar hun tafeltje. Wij steken enigszins verwilderd af bij deze terras-toeristen, maar zijn dan wel weer apetrots op onze zes uur durende rondwandeling. De beloning – in de vorm van dit fantastische uitzicht – voelt dan extra verdiend!
…
Praktisch
Dit wordt wandeling 15 uit Wandelen in de Vogezen (en Elzas), een gids die 16 wandelingen zal bevatten. De eerste druk verscheen in 2016 en bevatte tien wandelingen. De uitgebreide herdruk zal begin 2021 verschijnen. Kijk op www.onedaywalks.com voor meer informatie.
Geef een reactie