Wat is de Eifel mooi! Twintig jaar geleden (time flies) waren we hier al eens een paar dagen, nu verkennen we de streek twee weken. Doel is te bekijken of het aantrekkelijk genoeg is voor een eigen wandelgids. Er ligt hier een heel netwerk aan wandelpaden en -routes en er bestaan ook de nodige (Duitse) gidsen. Wat wij kunnen toevoegen is een selectie van de mooiste wandelingen. Verslag van een van de fraaie tochten die we hebben gelopen: het Traumpfad naar de Eltz-burcht.
…
Mellow Yellow
…
Vandaag is geel
De wandeling die we voor vandaag hebben uitgezocht kreeg in 2013 de titel Mooiste wandeling van Duitsland. Nou, dat willen we dan graag met eigen ogen zien en eigen benen lopen. Een mooie kennismaking met de Eifel. De start in het gehucht Wierschem is in ieder geval veelbelovend. In deze tijd van het jaar is het boerendorp omringd met velden die geel kleuren van het bloeiende koolzaad. Een aangenaam decor om daar de eerste kilometers over de glooiende landwegen af te leggen.
…
Achtervolgers maken ook de oversteek
…
Op naar de beek
Na het boerenland dalen we af in de bossen. Eerste beoogde bestemming is de Eltzbach, een beek die hier diep verscholen door het bos slingert. De beek mondt vanuit de Eifel uiteindelijk uit in de Moezel, maar niet voordat hij om een heuveltop is geslingerd waarop in de 12e eeuw een burcht is gebouwd. Dat is ons tweede doel, maar eerst gaan we op zoek naar de beek, die logischer wijs op de bodem van het dal ligt. Een flinke afdaling, meters die we straks ook weer omhoog moeten klimmen. Gelukkig gaat de afdaling vrij geleidelijk en staan we eerder dan verwacht aan de groene waterstroom die de naastgelegen oevers van levenskracht voorziet. Via een smalle brug steken we het water over en slaan ons tijdelijke lunch-kamp op aan het water.
…
…
De Eltz-burcht
We volgen een tijdje de stroom van de beek, voordat het pad een ruime bocht maakt. En dan ineens ligt hij daar voor onze neus, fier boven op een rotspunt een vande hoogtepunten van de Eifel. De Eltz-burcht is een plaatje en voldoet aan ieder kinderlijk idee dat je hebt over een ridder-burcht. Hooggelegen, torens, een onneembare vesting. Maar door zijn ranke verschijning toch ook sierlijk en gracieus. De burcht werd in de 12e eeuw hier gebouwd en heeft redelijk ongeschonden de eeuwen doorstaan. Uiteraard is er wel het een en ander aan verbouwd en gerestaureerd, maar is nooit in puin geschoten of afgebrand. Ook een leuk weetje: ze is nog altijd in handen van de familie Von Eltz, inmiddels de 34e generatie (!). In de zomermaanden is een groot deel van de burcht open voor bezoekers.
…
Avontuurlijk pad door het beekdal
…
Weiter laufen
We neuzen wat rond bij de burcht en de beek die er omheen slingert. Maar willen we deze bijna 14 km lange wandeling een beetje bijtijds afronden, dan moeten we toch weer in de benen. En dus bewaren we een bezoek aan de burcht voor een volgende keer. Na wat hobbels in het parcours bereiken we een pad dat langs de helling de beek volgt. In eerste instantie best hoog, zo’n 25 meter boven het waterniveau. En heel breed is het niet …. Als we een kwiek echtpaar van minstens 70 vrolijk babbelend op ons af zien komen, besluiten we dat het risico te overzien moet zijn. Die verwachting klopt, het pad daalt langzaam maar zeker af naar het niveau van de beek, waar we na zo’n 900 meter even de temperatuur van het snelstromende water kunnen peilen met een vinger. Té koud om een voet in te steken, vinden wij. Al denken een paar kids daar heel anders over. Zij zijn druk met stenen en takken in de weer, rond en in het water.
….
Deze hangt er waarschijnlijk al een tijdje
…
Koffiestek en klimberg
Een ietwat gedateerd ogende wegwijzer attendeert ons erop dat een stukje verder café-restaurant Ringelersteiner Mühle gevestigd is (of was??). Dat lijkt ons heel plezierig, want aan wat extra energie (kaffee mit kuchen) zijn we wel toe. Het café-restaurant blijkt niet alleen nog te bestaan, maar ook aanzienlijk gemoderniseerd te zijn. Met verse taarten in de vitrine, waaruit het lastig kiezen is. De keuze valt op een Käse-sahne taart met mandarijnen en een vleugje cacao. Een soort cheesecake-caloriënbom die overheerlijk smaakt na gedane wandelarbeid. En een goede basis voor wat ons nog staat te wachten.
…
Met de schrik in de benen weer verder
…
Klimmers-leed
Vanaf de Ringelsteiner Mühle gaat de route vrijwel direct steil heuvelopwaarts. Logisch, want je zit op de bodem van het dal. Wel jammer dat ze niet een wat geleidelijker klimmend pad hebben aangelegd. We volgen het steile pad omhoog, dat op sommige punten meerdere kanten lijkt op te waaieren langs de helling. De markering van de Traumpfaden is onze houvast. Meerdere keren stoppen we om even op adem te komen. En we zijn heel blij als blijkt dat bovenaan een bankje staat waarop je kunt neerploffen om bij te komen. We zitten nog maar net als een groepje enigszins verwilderde en verhitte wandelaars van de andere kant aan komt lopen. Ze vragen waar wij omhoog zijn gekomen. Al snel blijkt dat zij de markering uit het oog zijn verloren en via een ander niet-bestaand pad naar boven zijn geklouterd. Ze zijn behoorlijk ontdaan en het duurt even voor de kleur weer terugkeert op de wangen. Eind goed al goed, maar het maakt maar weer duidelijk hoe fijn het is dat de route gemarkeerd is (en dat je die markering moet volgen!).
…
Terug naar de start
Vanaf dit punt gaat de route redelijk vlak terug naar het startpunt. En eenmaal uit het bos kunnen we ook nog genieten van de warmte van de namiddagzon. De benen zijn moe van het klimmen en het vraagt wat wilskracht om door te blijven stappen, terug naar Wierschem. Aan de andere kant: als je stopt, wordt het steeds ‘lastiger’ om weer op gang te komen. Kwestie van gewoon doorgaan dus! En zo bereiken we na een uurtje stappen de parkeerplaats waar de auto staat. Schoenen uit en op zoek naar een fijn terras, ergens aan de Moezel, die hier zo ongeveer om de hoek ligt. Nog zo’n voordeel van de Eifel!
…
Praktisch
Mei 2023: we zijn twee weken in de Eifel om te ontdekken of we hier een wandelgids willen maken. De eerste indrukken zijn goed, het is hier prachtig en afwisselend lopen. Het plan is nu om in de herfst terug te gaan om nog een aantal wandelingen te maken. En wie weet hebben we dan begin 2024 een nieuwe gids! Houd onze website www.onedaywalks.com in de gaten. Of kijk op onze Facebookpagina voor regelmatige updates van onze wandelplannen.
…
Meer lezen over de Eifel?
Eerder liepen we een stuk van de langeafstandsroute E8 door de Eifel. Een verslag van die etappe vind je hier.
….
Geef een reactie