Dalsland, dat is Zweden in het klein. Je vindt er van alles wat: bossen waar elanden zich schuil houden, heldere meren en riviertjes, een stukje ongerepte wildernis in het nationale park Tresticklan, kleine dorpjes, de oever van het grote Vanern-meer die zich over 200 km uitstrekt. En ook bergen. Eentje om precies te zijn, die zich met 301 meter hoogte net een èchte berg mag noemen. Die gaan wij vandaag ‘bedwingen’. Met wat omtrekkende bewegingen gaan we op pad voor het mooiste uitzicht van Dalsland. 

Die kant op!

…

Meestal zijn ze niet zo markeerderig in Zweden. Een lik verf hier en daar, je moet veel vertrouwen hebben in kaarten en je eigen richtingsgevoel. En informatie over afstanden is ook meestal niet te vinden als je aan een tocht begint. Maar in de directe omgeving van de berg Baljåsen heeft iemand zich lekker uitgeleefd met borden en richtingaanwijzers. Als wandelaar moet je hier wel erg je best doen om nog te verdwalen!
Rondom de berg lopen een aantal kortere routes, waarvan wij er twee aan elkaar willen knopen om zo tot een tocht van 6,5 km te komen. Niet te lang, maar dat is voor de afwisseling ook wel eens lekker.

…

Omhoog!

…

Onze eerste bestemming is de top van de berg. Een breed pad loopt vanaf de parkeerplaats het bos in en al snel begint ‘de klim’. Met enige bergervaring in andere delen van Zweden is dit natuurlijk een peulenschil, maar van dat idee komen we al snel terug. Zoals meestal in de Zweedse natuur stap je hier niet zomaar verder, je bent voortdurend bezig op te letten op boomwortels, stenen, beekjes, omgevallen bomen enzovoorts. En ja, ook al hoef je maar 300 meter omhoog, het is toch even wat anders als ons vlakke landje. De tocht door het sprookjesachtige bos is ook hier een eenzaam avontuur. We zien en horen geen andere wandelaars; achter iedere bocht verwachten we een eland. Ook die laat zich niet zien vandaag, dus zullen we het moeten doen met de groene hellingen en het lonkende uitzicht dat we straks zullen krijgen. Baljåsen here we come!

…

Vlinderzicht

…

Met het zweet op de rug (toch!) bereiken we de top van de berg, waar een picknicktafel ons toelacht. Dè perfecte plek om bij te komen en te genieten van het fantastische uitzicht. De lucht is alweer blauw vandaag, met alleen wat bewolking aan de horizon. We kunnen kilometers ver kijken over de bossen die zich als een groen golvend tapijt uitstrekken, zover als ons oog reikt.
In de Zweedse natuur is  – voor wie er oog voor heeft – altijd wel wat te beleven. En al is het niet altijd zo spectaculair als een wolf of een eland, ook hier op de top van de berg groeit, bloeit en fladdert van alles. Juist omdat het hier wat meer open terrein is, vinden vlinders en bijen hier volop bloemen om hun nectar te verzamelen en consumeren.

…

Picknick spot

Blijven zitten is weliswaar een aanlokkelijk idee, maar geen optie als je met een rondwandeling voor je gids terug wilt komen, dus gaan we verder. Het pad voert nu weer bergafwaarts en we komen uit bij een omheind terrein met oude pandjes. Die zijn hier neergezet en liefdevol gerestaureerd, om zo wat van het vroegere Zweden te bewaren. De verdroogde Mei-stang van de laatste midzomer-viering staat er nog, maar opnieuw is er geen mens te bekennen. We besluiten dat dit de aangewezen plek is voor een picknick en trekken de broodjes en flesjes water-met-smaak uit de tas. Het is kennelijk een trend in Zweden, water met een toegevoegd fruitsmaakje, van citroen tot granaatappel en peer. “Gewoon” water is soms nauwelijks te vinden in de supermarkt. Dat moeten we dan maar uit de kraan halen of gewoon uit een meertje scheppen; het is er schoon en helder genoeg voor.

…

In de benen

…

Na twee uur lummelen en pauzeren zijn we nog niet echt veel opgeschoten. Het wordt tijd voor het betere loopwerk! We hebben nog 3,5 km in de planning en dat moet toch in een uurtje te doen zijn? We zoeken onze weg over smalle kronkelende paden, die afwisselend door bos en meer open terrein lopen. Ook hier zijn meerdere heuveltoppen te bedwingen, waar bordjes ons verwijzen naar ‘Utsikt’-punten. We passeren een veengebiedje en lopen dan onder langs een rotswand, waar losse brokken graniet aan de voet liggen. Afgebrokkeld of uitgehakt?

…

Geschikt voor (bijna) iedereen

We vervolgen het met groen omzoomde pad dat ons via nog een uitzichtpunt in 30 minuten terugbrengt naar het startpunt. En zowaar, op de parkeerplaats staat een auto. Een stelletje is bezig een kinderwagen uit te laden uit de achterklep van hun wagen. Nu is deze wandeling niet echt heel zwaar, maar voor kinderwagens is ‘ie ook niet echt geschikt. Dat wordt waarschijnlijk een late picknick bij de Mei-stang en weer terug. De diverse korte wandelingetjes die hier zijn uitgestippeld, maken Baljåsen ook een geschikte bestemming om met kleine kinderen te gaan wandelen. Je bepaalt zelf hoe ver en hoe hoog je wilt gaan. En je krijgt zo toch een goede indruk van al het moois dat de Dalslandse natuur te bieden heeft! Wil je liever vlak lopen, wandel dan langs de scherenkust van het Vanern, het grote meer dat aan de provincie grenst. Lees ons blog hier!

…

Praktisch

Dit is wandeling 12 uit Wandelen in Dalsland, een gids met twintig rondwandelingen in de Zweedse provincie Dalsland. Kijk op www.wandelenindalsland.nl voor meer informatie. Daar vind je ook de routebeschrijving van een andere wandeling uit deze gids.