150 meter gelopen en de toon voor deze wandeling is al gezet: op de trap voor ons, waar we willen beginnen aan de eerste klim, zit/loopt een landschildpad. Althans, hij is vastgelopen op een tak en komt niet voor- of achteruit. Voorzichtig pak ik ‘m op en zet ‘m twee meter verderop naast het smalle pad met treden. ‘Snel’ vertrekt onze Testudo hermanni (Griekse landschildpad) het struikgewas in. Er zullen nog meerdere ‘hermannen’ ons pad kruisen vandaag, als we de bergen boven Polygiros in trekken. Over langzaam wandelen in de bergen van Chalkidiki.
…
De Profitas Ilias kapel waakt over de stad
…
Pelgrimsroute?
Veel echte wandelpaden zijn er niet in Chalkidiki, de regio die de meest zuidelijke punt van Grieks-Macedonië vormt. Vandaag zijn we op pad in het bergachtige binnenland, in plaats van de schiereilanden Sithonia en Kassandra te verkennen. Daar zitten de meeste toeristen; het binnenland is uitgestrekt en leeg. Hier je weg vinden, betekent in de praktijk dat je hoofdzakelijk langs smalle, onverharde wegen loopt. Die liggen er voor een enkele boer die naar zijn landerijen moet/wil en voor de brandweer, in het geval dat…. Maar nu hebben we dan toch echt een wandelpad te pakken! Vanaf het ziekenhuis in Polygiros – het hoofdstadje van de regio – loopt een smal pad de helling op, naar een kapel. Vanaf circa 600 m hoogte stijgen we in korte tijd nog eens 100 m, om daar te genieten van het uitzicht over de stad.
…
Koningspage
…
Groen Polygiros
Het pad is smal, maar wel pas gemaaid/gesnoeid. Niet met een snoeischaar en grastrimmer; het oogt meer alsof er onlangs een maaimachine de helling is af gedenderd en daarbij een twee meter breed spoor van ‘vernieling’ heeft getrokken. Dat klinkt dramatisch, maar het valt mee, aangezien de natuur naast het pad zo uitgestrekt en kleurrijk is dat er nog steeds volop groen en kleur te bekennen is. Na de stop bij de kapel voert onze route verder omhoog, over een niet gemaaid pad, waarop we al na 200 m omkeren; dit is niet te doen. Dan maar via de naast gelegen zandweg verder omhoog.
…
Hé Herman!
…
Omhoog!
Op die zandweg treffen we een Engels koppel dat alweer op de terugweg is vanaf de zendmasten die bovenop de top staan. ‘Fabulous’, zegt de man als ik vraag of het de moeite waard is. Die kwalificatie geldt ook voor de volgende ontmoeting: twee bochten verder steekt Griekse Herman energiek de weg over. Hij heeft het tempo er flink in (relatief dan), en laat zich door ons fototoestel niet afschrikken. vastbesloten stapt hij verder. Wij ook, op naar de top!
…
Groot. groter, grootst
…
Op weg naar de top
De weg stijgt flink en ons tempo zakt aardig in. Weliswaar gaan we nog sneller dan de gemiddelde Herman, maar je moet toch een beetje gas terugnemen om niet kletsnat boven te komen. Ondanks de schaduw van de vele dennenbomen, loop je toch regelmatig in de zon en die is in mei al behoorlijk fel. Zaak dus om regelmatig te pauzeren. Bijvoorbeeld als we op onze volgende schildpad stuiten. Dat is het grootste exemplaar dat we tot nu toe gezien heb in Griekenland. Naar schatting is hij/zij zo’n 30 cm lang en- afgaand op een paar deuken in het schild – ook al aardig op leeftijd. Na de fotosessie stappen we weer op, op weg naar de top van de berg.
…
Zicht op Polygiros vanaf de voet van de zendmasten
..
Wat een uitzicht!
Er staan minstens een stuk op zes masten bovenop de berg (bijna 1.000 m boven zeeniveau) en het is er dan ook niet erg fraai, met afgehekte masten waar de zoemende zenders aanhangen. Dat wordt gelukkig ruimschoots goed gemaakt door het adembenemende uitzicht over de stad en de daarachter liggende vlakte die afdaalt naar de kust. Op heldere dagen moet je hier ook de schiereilanden voor de kust kunnen zien liggen. De verstoppen zich nu nog in de nevelachtige waas die boven het land hangt. Dit is de perfecte plek voor onze broodjes; even op adem komen en genieten van dit weidse uitzicht. A lunch with a view!
…
Mantelvinder op Centaurea
…
Terug naar Polygiros
Dat het uitzicht hier fantastisch is, hebben andere mensen ook ingezien. Zo’n 50 meter lager op de helling blijkt een – inmiddels alweer vervallen – picknickplaats aangelegd. Met EU-steun is begin deze eeuw een aantal wandelroutes in Chalkidiki ontwikkeld, zo ook hier. En toen kwam de economische crisis en werden de paden niet meer onderhouden. Die zijn inmiddels grotendeels dichtgegroeid (en de picknickplaats dus ook) en niet langer bruikbaar. En dus dalen we een stukje langs de asfaltweg af, waar het gelukkig niet erg druk is. In de berm zien we weer een schildpad die probeert over te steken. Dat is richting een rotswand waar hij echt niet tegenop kan, dus zetten we hem/haar weer in de berm, met het hoofd de andere kant op. Ook prima blijkbaar, hij vertrekt in de door ons voorgestelde richting.
..
Langs landwegen
Al snel kunnen we de asfaltweg weer verlaten. De route gaat via een nauwelijks gebruikte landweg langs landerijen en door bossen richting het stadje. Genietend van de rust en alle kleuren in de natuur lopen we in ruim 1 uur terug naar het startpunt van de route bij het ziekenhuis van Polygiros. Nog snel even kijken of die kleine schildpad van vanochtend zich niet opnieuw vast heeft gelopen op de trap. Nee, gelukkig, die is de andere kant op gegaan. Gaan wij ook doen, richting de zee! Die is nooit heel ver weg in Chalkidiki.
…
Praktisch
Dit is wandeling 10 uit Wandelen in Chalkidiki, een gids met 16 wandelingen in deze Griekse regio. Kijk op www.wandeleninchalkidiki.nl voor meer informatie. Daar vind je ook de routebeschrijving van een andere route in de regio. De gids direct bestellen kan natuurlijk ook. Ga daarvoor naar onze webshop.
…
Meer lezen over Wandelen in Chalkidiki?
Lees dan deze blogs:
Chalkidiki: het zuiden van het schiereiland Kassandra
Gluren bij de buren: de kloosters van Oros Athos
Kaap Paliouri, Chalkidiki: bloementapijt aan zee
Sithonia – Chalkidiki voor rustzoekers
Geef een reactie