De Spaanse autonome regio Asturië in het noordwesten van Spanje heeft maar liefst vijf natuurparken die van UNESCO de status van biosfeerreservaat hebben gekregen. Het Parque Natural de las Ubiñas-La Mesa in het zuiden van de regio is er daar een van. Het uitgestrekte park, met bergtoppen tot 2.400 meter hoogte leent zich uitstekend voor een (meerdaagse) tocht. Bijkomend voordeel: het is er een stuk rustiger dan in de Picos de Europa.

 

In de verte zien we de contouren van de Refugio del Meicín, een berghut op 1.560 meter hoogte in Parque Natural de las Ubiñas-La Mesa, aan de voet van de hoogste toppen van het Peña Ubiña-massief. Daarachter ligt de regio Léon, maar voor ons is de refugio vandaag het doel. We zijn begonnen in het gehuchtje Tuiza de Arriba, zo’n 350 meter lager en hopen op koele drankjes bij de berghut. Met 30 graden op de thermometer is het een uitzonderlijk warme dag in Asturië en we hebben onze plannen daarop aangepast. Weliswaar lonken de toppen van de Picos del Fontan en de Peña Ubiñas, allebei 2.147 m hoog, maar die bewaren we dan maar voor de volgende keer.

 

Groene weelde in Ubiñas-La Mesa

Na de Picos Europa is dit het hoogste gebied in de regio. Op een enkele top liggen nog wat sneeuwresten, aan de vorm van de hellingen kun je zien dat hier ooit gletsjers hebben gelegen. In de valleien stromen de rivieren Taja, Valdecarzana en Val de Sampedro. De lager gelegen delen zijn bezaaid met bossen, waar beuken en berken het grootste bestanddeel vanuit maken. In de zomer zijn die donkergroen en passen naadloos in het groene glooiende landschap. In de herfst is het een kleurenspektakel van verkleurende bladeren.

 

Land van beren

Het gebied is dun bevolkt wat het tot een aantrekkelijk leefgebied maakt voor de Cantabrische bruine beer die rondzwerft in dit gebied en ook in het aangrenzende Parque Natural Somiedo. In de jaren ’70 was er nog maar een heel beperkt aantal beren dat de intensieve jacht had overleefd. Sindsdien zijn ze beschermd en nu wordt hun aantal geschat op zo’n 250 exemplaren. Bang om ze tegen te komen hoef je niet te zijn. De beren zijn uiterst schuw en beschikken over een zeer goede neus. Daarmee hebben ze jou al lang waargenomen voordat je ook maar in de buurt kunt komen. Er zijn genoeg andere dieren die je wat gemakkelijker kunt spotten: everzwijnen, reeën, herten, gemzen, vossen, wilde katten en ook wolven. Qua vogels kun je je hart ophalen aan onder andere steenarenden en gieren. We zien een exemplaar van de Egyptische gier boven ons hoofd cirkelen als we op weg zijn naar de refugio. Haviken en slechtvalken zijn er ook volop in de vallei waardoor we omhoog lopen.

 

Rust

Wat opvalt hier is de relatieve rust. Op weg naar de refugio komen we slechts een wandelaar tegen, een vrouw met een peuter van een jaar of 3 in een draagstoeltje. Ze komt achter ons aan en ondanks het gewicht op haar rug stijgt ze sneller dan wij. Respect! Verder komen we geen mensen tegen tijdens het ruime uur dan we onderweg zijn.

 

Horeca aanwezig

Bij de refugio is het wel wat drukker en zien we ook wat mensen van de hoge toppen naar beneden komen. Ze kiezen er zonder uitzondering voor om even bij te komen op het terras. De refugio wordt gerund door een Spanjaard, die hier al drie jaar samen met zijn vrouw de zaak bestiert. Alle spullen, zoals eten en drinken, worden per paard omhoog gebracht. De refugio biedt een slaapplaats voor maximaal 46 mensen, verdeeld over drie slaapzalen. Stel je even voor dat deze mensen ook allemaal willen ontbijten en avondeten. Het paard zal heel wat ritjes naar beneden moeten maken.

Onze gids vertelt dat je vanuit de refugio ook een tocht over meerdere bergtoppen kunt maken, waarbij je o.a. de Peñas las Rubias Cerreos en Peña medio Cabello aandoet. Dan zit je al op 2.000 meter hoogte. Daar is het vandaag wat te warm voor, zo’n tocht vraagt toch al snel om een hele dag en boven de boomgrens heb je nauwelijks schaduw. Volgende keer dan maar!

 

Mooi Asturië

Wij maken na een rustpauze rechtsomkeert en dalen op ons gemak af naar Tuiza de Arriba. Onderweg genieten we van de wilde bloemen die in en langs de weides bloeien. In de verte zien we een paar Asturische bruine koeien die het gras kort houden. Het voelt even alsof we in de Alpen zijn, maar dit is toch echt noord-Spanje, op zijn mooist!

 

Meer Spanje

Verhalen over andere wandelingen in verschillende regio’s in Spanje vind je in onze rubriek ‘Spanje’

 

Verantwoording

Dit blog verscheen als artikel in het herfstnummer 2025 van Bergen Magazine

© One Day Walks BV, Tekst: Paul van Bodengraven, Foto’s: Marco Barten