De bergen behoren beslist tot de ingrediënten die het wandelen in de Vogezen zo mooi maken. Maar er is nog een goede reden om naar Noordoost Frankrijk af te reizen: de nabijheid van de Elzas. De wijngaarden op de oostflank van het gebergte, de mooie vakwerk-stadjes en de wijncultuur maken het wandelplezier compleet. Het is niet alleen een aangename afwisseling na een paar dagen in de bergen om de wat minder steile hellingen hier te bedwingen; het is ook een verkenning van een compleet andere sfeer en cultuur, een mengeling van Frankrijk en Duitsland. Dus op stap in de Elzas vandaag!
…
…
Mooi Eguisheim
Het kost ons wat moeite om uit Eguisheim weg te komen. De koffie op het terras is te lekker om snel te vertrekken, de smalle straatje tussen de vele vakwerkhuizen te fraai om niet te verkennen. Hoewel het stadje – vertrekpunt van onze wandeling die ons nog naar Obemorschwir en Husseren Les Chateaux zal brengen – maar klein is, is er zoveel te bekijken. Dat vinden wij niet alleen; de grote parkeerplaats even buiten het centrum doet vermoeden dat hier in de loop van de dag meer mensen naartoe komen. Tijd om op pad te gaan dus!
…
…
Heel veel druiven
De oostelijke hellingen van de Vogezen zijn door hun ligging zeer geschikt voor de wijnteelt. Zonnig, warm en een stuk minder neerslag dan aan de westkant van het gebergte. De wolken (en bijbehorende buien) drijven vanaf de westkant binnen, regenen daar uit en blijven min of meer “hangen” aan de bergtoppen. Niet dat het in de Elzas nooit regent of bewolkt is, maar er zijn in ieder geval meer dan genoeg zonuren om de wijndruiven smaakvol te laten afrijpen. We verlaten Eguisheim en belanden al snel op een landweg die ons in een vrijwel rechte streep van 2,5 km dwars tussen de wijngaarden door naar Obermorschwir brengt. Aan alle kanten zien we druiven; rood, blauw, maar vooral heel veel witte druiven. En die laatste leveren dan ook de beste wijnen op. Regelmatig wordt een Elzas wijn bekroond met prestigieuze medailles.
…
…
Gouden Mariabeeld
De prijswinnaars van komend jaar moeten nog even doorgroeien en aan wijn moeten we nu nog maar niet denken. Ook niet als we Obermorschwir binnen lopen, alweer zo’n mooi dorp – en een stuk rustiger dan Eguisheim. Ook hier wordt wijn gemaakt, zo zien we aan de gevelborden op een paar huizen. Verder is er weinig te beleven. Blikvanger is het goudkleurige Mariabeeld dat bovenop een fontein oprijst uit een zee van bloemen, midden op het pleintje voor de ‘Mairie’ (soort gemeentehuis). Nu ben ik gek op alles wat met lichtjes en glimmers te maken heeft, maar dit is toch wel heel veel van het goede. Zo te zien is het beeld pas gepoetst of bijgeverfd, het staat in ieder geval te stralen. Het neigt naar kitsch – nee – het is kitsch. Maar dan wel heel bijzondere!
…
…
Naar de burchtruïnes
Vanaf de Maria-fontein lopen we al snel het dorpje weer uit en belanden opnieuw tussen de wijndruiven. Het pad begint enigszins te stijgen, aangezien we richting de berghellingen lopen. In de verte zien we al een van de torens van de drie burchtruïnes die het dorp Husseren Les Chateuax zijn naam heeft gegeven. De drie burchten/kastelen Dagsburg, Wahlenburg en Weckmund zijn pal naast elkaar gebouwd op een bergtop boven het dorp Husseren. De middelste, de Wahlenburg, dateert uit de 12e eeuw, de andere twee uit de 14de eeuw. Dat ze zo vlakbij elkaar staan is niet ongewoon. Op meer plaatsen in de Vogezen vind je resten van burchten die zo dicht bij elkaar zijn gebouwd. Kennelijk werd een geschikt geachte plek optimaal benut. Als we de bebouwde kom van Husseren inlopen, wacht ons een steil klimmetje langs de kerk omhoog. Een voorbode van wat ons nog te wachten staat.
…
…
Uitzicht over de Rijnvlakte
Het pad naar boven is stil, geen andere mensen te bekennen. Wij zijn ook stil en sparen de adem om niet al te zeer hijgend boven te komen. Dat gebeurt natuurlijk toch, maar dat kan de pret niet bederven. Wat een fabelachtig uitzicht heb je hier over de Elzas en de Rijnvlakte die daarachter ligt! Tot onze verbazing lopen er nog aardig wat mensen tussen de ruïnes door. Sommigen maken het zichzelf gemakkelijk met een hele picknickmand. Hebben ze die ook mee naar boven gezeuld? Zoals zo vaak blijkt dat er even verderop een parkeerplaats achter de burchten ligt, waar je met de auto via een smalle bergweg kunt komen. Erfgoed (als sinds 1840!) moet ook voor mensen met minder wandel-aspiraties of -mogelijkheden bereikbaar zijn. De ruïnes zelf zijn geschoond en deels weer opgemetseld, zodat in ieder geval de contouren van de burchten zichtbaar blijven. Een van de torens is opnieuw opgebouwd, zodat je een indruk krijgt van de grootsheid van wat hier ooit gestaan heeft.
…
…
Eguisheim, we komen eraan!
Na ons bezoekje aan de ruïnes dalen we weer een stukje af. We passeren twee uitzichtpunten, de Herren Sessel en de iets lager gelegen Damen Sessel. Kennelijk werd gedacht dat de dames wat minder ver omhoog hoefden te klimmen voor een fraai uitzicht. Dat overigens minstens zo mooi is als vanaf de Herren Sessel, dus ze hoefden niet met minder genoegen te nemen. Juist als we daar staan uit te kijken over de Rijnvlakte lopen twee vrouwen en mannen langs ons heen, verder omhoog. Waarschijnlijk op weg naar de burchtruïnes, met gelijke condities en gelijk uithoudingsvermogen. Wij dalen verder af, via een pad dat ruim 1 km de helling af gaat. Bordjes wijzen ons de weg terug naar Eguisheim. Maar niet voordat we opnieuw door de wijngaarden lopen. Met al die druiven om je heen krijg je zin om die Elzas-wijntjes te proeven, dus dat gaan we doen als we Eguisheim weer bereiken. Dat lukt, na een uurtje doorstappen door vlak terrein staan we weer op de markt en is er plaats op de terrassen. Blijkt dat ze hier ook grote glazen met meer vocht dan in een wijnglas past serveren…. Laten we dat dan maar doen. Proost!
…
Praktisch
Dit is wandeling 14 uit Wandelen in de Vogezen (met vier wandelingen in de Elzas), een gids met 16 rondwandelingen. De nieuwe druk is verschenen in maart 2021. Kijk op www.onedaywalks.com voor meer informatie. Direct bestellen kan natuurlijk ook. Ga daarvoor naar onze webshop.
Geef een reactie