De bossen kleuren geel, rood, bruin (en zijn deels nog groen), we hebben zin in schnitzels en bier en willen graag een stuk E8 herlopen, omdat we van dat stukje nog geen blog hadden. Dus op naar Duitsland waar we de etappe Kalkar – Xanten opnieuw lopen. Op de rand van bos en boerenland genieten we van de herfst, de najaarszon en al het moois (en lekkers) dat op ons pad komt. Dat de dagen korter worden is goed te merken. Als we na 25 km aankomen in Xanten is de zon al onder gegaan. Precies op tijd om aan te schuiven in een Duitse Bierstube.

…

De bossen in

…

Goed gevuld op weg

De auto staat in Xanten en de bus die ons naar de markt in Kalkar brengt, stopt precies voor de bakkerij. Kaffee und Kuchen mogen op een dagje Duitsland niet ontbreken, dus onze eerste stop hebben we al te pakken nog voor we begonnen zijn. Daarna verlaten we goed gevuld het knusse Kalkar. Dat stadje loop je al snel uit en voor we het weten wandelen we via een holle weg de bossen in. Het pad stijgt even om dan via een uitgesleten dal door het bos te slingeren. Her en der ligt een omgevallen boom. Effectief om mountainbikers weg te houden, maar als wandelaar moet je er wel omheen klauteren. Het bladerdak van dit beuken- en eikenbos is nog relatief groen, de zon komt er nauwelijks doorheen.

…

Zomers geel

…

Vandaag is geel

Eenmaal uit het bos, blijkt de lucht strak blauw, met in de verte wat wolken. We lopen door het boerenland en passeren een bloeiend koolzaadveld. Raar gezicht zo eind oktober. De planten kunnen inderdaad een nabloei hebben tot eind oktober, lees ik op internet. Tot de nachtvorst er overheen gaat, dan is het afgelopen. Waarschijnlijk worden de planten dan de grond in gedraaid, als bemesting/humus voor volgend jaar. Vrolijk en zonnig staat het in ieder geval, zodat je bijna vergeet dat november voor de deur staat.

…

Alle kleuren verzameld

….

Herfst

Na het koolzaadveld buigen we weer af richting het bos. Het traject van de E8 volgt hier lange tijd min of meer de rand van het Reichswald. Rechts bos, links akkers en weiden. Soms buigt de route wat meer het bos in, maar steeds keren we weer terug aan de rand van het open landschap. Hier is het bos veel meer gemêleerd van kleur, van diep donkerrood tot helgeel, knisperend bruin en nog redelijk fris groen. De zon trekt zich een uurtje terug achter de wolken, maar laat zich dan weer uitbundig zien. De vogelgeluiden gaan gelijk op met de zon; als die weer straalt, zingen ze weer vrolijk mee. De bessen van struiken en bomen als lijsterbessen, rozenbottels en meidoorn vormen een welkome voedselbron. De vetbollen en pindaslingers kunnen nog even in de kast blijven.

…

Hello sunshine!

…

Work out

In de bossen is flink gewerkt, te zien en ruiken aan de vers gezaagde stammen. Nu is het gelukkig stil en zien we geen bosarbeiders, maar de stompen van de afgezaagde dennen staan als stille getuigen van al dat werk tussen de loofbomen, die wel mochten blijven staan. Ook in Duitsland doen de bosbeheerders hun best om in de bossen meer ruimte te maken voor loofbomen. Een grotere afwisseling van soorten maakt de bossen weerbaarder tegen plagen en ziektes. De afgelopen jaren zijn in de droge zomer veel verzwakte naaldbomen ten prooi gevallen aan de Borkenkäfer, de schorskever. En dode bomen zijn niet alleen lelijk, maar ook gevaarlijk. Door ze te verwijderen bestrijd je ook de kever. Een aardige klus, net als onze wandeling trouwens. We lopen al bijna drie uur door de bosrand en er is nog geen bewoonde wereld in zicht.

…

Jammie!

…

Florentiner kirschkuchen

Een paar jaar geleden at ik in Duitsland een overheerlijke taart, iets met kersen en amandelen. Het bleek Florentiner Kirschkuchen te heten. Bij onze volgende bezoekjes aan de Oosterburen naarstig naar gezocht, nooit meer gevonden. Groot is dan ook mijn vreugde als we bij de Villa Reichswald komen en blijkt dat ze “mijn” taart op het menu hebben. Dit voormalige kuuroord (frisse lucht) is nu een tikje oubollige horecazaak, waar we de laatste twee punten verorberen. Samen met een glas Apfelschorle (appelsap met bruiswater) voel ik me op en top Duits. Twee punten per dag schijnt hier trouwens heel normaal te zijn …

…

Kleine vriend naast het wandelpad

…

Als een trein

Na de kersen- en amandelenpunt gaan we verder richting Xanten. De zon begin te dalen en strooit het warme licht van de namiddag uit over het landschap. Tot 1925 liep er vlakbij het kuuroord een spoorlijn die Xanten verbond met Gennep en Boxtel (en de rest van het Nederlandse spoornet). De treinverbinding was goed voor zo’n 100.000 reizigers per jaar aan het begin van de 20e eeuw. In de Eerste Wereldoorlog raakte de lijn beschadigd en kwam de klad er in. In 1925 werd de verbinding voorgoed gesloten. Nog altijd ligt het kunstmatig aangelegde, tot wel veertien meter hoge, talud richting Xanten als een streep door het landschap. In plaats van rails ligt er nu een fiets- en voetpad, dat we bijna vier kilometer volgen, immer gerade aus. Dat stapt lekker door en biedt, tussen de bomen door, ook nog eens grandioos uitzicht. Ongeveer een kilometer voor Xanten verlaten we het talud en lopen langs landwegen richting de stad. Een egeltje zoekt naar wormen aan de rand van een maisakker en laat zich gewillig fotograferen. Hopelijk vind hij genoeg voedsel om de winterslaap goed door te komen.

…

Op de markt in Xanten

…

Schnitzel-tijd

Het is half 6 als we Xanten binnenstappen. De zon is al onder gegaan, de schemering is in aantocht. Op de markt van het oude centrum zoeken we een restaurantje dat schnitzels op de kaart heeft. Snelle service daar in Duitsland, want al om 18:00 uur staan ze voor onze neus, geflankeerd door twee halve liters Hefe Weizen. Normaal eten we nooit zo vroeg, maar wandelen maakt hongerig (en dorstig), dus laten we het ons smaken. In het donker lopen we terug naar de auto en gaan op weg naar Nederland. Prima te doen zo’n dagje Duitsland. Einfach herrlich!

…

…

E8 Praktisch

Na het Grote Rivierenpad in Nederland (van Hoek van Holland naar Kleve, 250 km) zijn we begonnen aan het Duitse deel van de E8. Dat beslaat alleen al in Duitsland zo’n 1.500 km. Het eerste deel loopt van Nijmegen naar Bad Godesberg (Bonn). We zijn nu bezig met het tweede deel dat door loopt naar Obernburg. Ter voorbereiding gebruiken we de routebeschrijving van Fernwege.de die je (tegen betaling) als PDF kunt downloaden. Onderweg gebruiken we ook de GPS-tracks die je kunt maken via de website longdistancepaths.eu.

Na Duitsland gaat de route verder via Oostenrijk, Slowakije en Polen. Tot en met Polen ben je ruim 4.500 km onderweg. Er wordt nog gewerkt aan de rest van de route die dan via Oekraïne, Bulgarije en Roemenië naar Turkije moet doorlopen. Hoe ver we gaan komen, zien we wel. Voorlopig zijn we afhankelijk van vakanties om verder te wandelen.

Meer lezen over wandelen op E8?

Impressies van onze eerdere wandeldagen op het Duitse deel van de E8 vind je hier.