Je hoeft niet altijd ver te reizen om mooie dingen te zien. Sterker nog: ons eigen landje is bezaaid met mooi plaatsen die nog door ons ontdekt moeten worden. Met buurland België is het al net zo gesteld, je zoeft er meestal aan voorbij, op weg naar een volgende exotische bestemming. De opdracht voor een artikel over de Antwerpse Kempen, net over de grens brengt daar verandering in. Te voet ontdekken wij het 11,5 km lange Natuurwandelpad dat op ons ligt te wachten in Arendonk, zo’n 5 km over de grens bij Reusel. Op stap bij de zuiderburen.

….

…

Historie

De bloembakken staan er fleurig bij op het centrale plein van Arendonk. Het monumentale oude raadhuis en de grote kerk geven het centrale plein een beetje grandeur. Weliswaar zijn de huizen ook hier vrijwel allemaal voorzien van rolluiken, maar toch ademt dit dorp levendigheid uit. Zelfs op zondagmorgen, ondanks dat het terras van Grand Café De Mèt nog dicht is. Het imposante beeld ter herinnering aan de slachtoffers van de twee wereldoorlogen geeft het plein – getooid met de toepasselijke naam Vrijheid – buitenlandse allure. Zulke grote standbeelden kennen wij nauwelijks in Nederland. Vandaag is het het vertrekpunt voor onze tocht over het natuurwandelpad.

…

…

Nat

Verrassend snel laten we de bebouwing van het dorp achter ons en bevinden we ons bij de Lokkerse Dammen. Normaal gesproken is dit gebied drassig en zijn waterdichte schoenen aan te raden. Maar na de warme dagen van juni is het een droge boel. Het waterpeil in de vennen is gezakt, waardoor we nu een blik op wat er normaal gesproken op de bodem ligt kunnen werpen. De bloemenpracht is er niet minder om, de rolklaver kleurt de oevers geel. Vlinders en libellen zoemen langs de oevers van slootjes, een paardenbijter (een grote glazenmaker) laat zich gewillig op de foto zetten.

…

…

Toren zonder uitzicht

Vannacht is er voor het eerst in dagen weer een (klein) buitje gevallen. Dat merk je niet aan de nog altijd droge ondergrond, maar ruik je des te beter als we tussen de rietkragen lopen. We gaan op weg naar de vogelobservatiehut en uitkijktoren bij Het Goorken, een klein natuurgebied. De watervogels laten zich niet erg goed zien vandaag, maar we zijn vooral nieuwsgierig naar de ‘uitkijktoren zonder uitzicht’. De robuuste 12 meter hoge constructie is een paar jaar geleden neergezet, maar in een mum van tijd waren de omringende bomen zo hoog dat er van uitzicht inmiddels geen sprake meer is. De toren heeft zich zo van eeuwige roem verzekerd en is opgenomen in een boek met Arendonkse ‘dorpsblunders‘.

…

…

Machtig lekker

Na zo’n half uur bereiken we vlakbij Brug 4 – het keerpunt in onze route – café ’t Paradijs. Begroet door twee blaffende honden en een regiment sportieve wielrenners die om 11:30 al aan het bier zitten, kiezen we een tafel op het terras. Dat bier ziet er weliswaar zeer verleidelijk uit, maar wij Hollanders zijn niet zo gewend aan een ‘pintje’ als er nog gelopen moet worden. Dus bezwijken we voor iets lekkers bij de koffie. “Wafels met aardbeien & slagroom” staat er op een bordje aangeprezen. Vers gebakken, dus doen! Eenmaal op tafel blijken de aardbeien schuil te gaan onder de dikste laag slagroom die ik ooit heb gezien (en opgegeten). Heerlijk hoor, maar de lunchbroodjes kunnen de komende uren beter in de rugzak blijven.

…

…

Wildernis

Volgevreten vervolgen we het pad, dat zich door een verwilderd stuk bos slingert, om dan bij een verscholen ‘wetland’ uit te komen. ‘Wet’ is het nu niet, maar de orchideeën bloeien er nog volop. We tellen er meer dan 100! Het natuurgebiedje met al dit moois is maar klein, maar wel erg mooi. Een ontmoeting met een familie van wilde zwijntjes, die ook al naar deze streken zijn opgerukt vanuit de Voerstreek, of een paar reeën zou niet misstaan. We speuren rond, maar van enig zoogdier is geen spoor te bekennen.

…

…

Stadse natuur

Langzaam lopen we weer terug richting de bebouwing van Arendonk. De routemakers hebben hun best gedaan en via landwegen wandelen we verder. Daar wordt onze behoefte aan hertachtigen alsnog beantwoord, als is het dan van achter een hek. Naast een heel stel ganzen en pauwen staan twee niet al te schuwe damherten ons vragend aan te kijken. Hun interesse gaat natuurlijk uit naar de inhoud van onze rugzak en daarvoor zijn ze zelf wel even bereid aan een paar vingers te snuffelen. Maar er staat nadrukkelijk “NIET VOEREN!” op het bordje en daar houden we ons gehoorzaam aan, ook al zitten die lunchbroodjes nog steeds in onze tas (zouden damherten kaas eten?!). We stappen door en keren via kleine steegjes en straatjes terug op het centrale plein. Café De Mèt heeft het terras open gegooid en een paar bierliefhebbers zijn ons al voor gegaan. We bestellen een lokaal biertje en genieten zo na van al het goede dat Vlaanderen te bieden heeft!

…

Praktisch

We zijn drie dagen in de Antwerpse Kempen op stap voor een artikel dat dit najaar zal verschijnen in Wandelmagazine. Deze tocht is een van drie wandelingen die we daarvoor hebben gemaakt. Meer informatie vind je t.z.t. op www.wandelmagazine.nu.