Rond de grens tussen Noorwegen en Zweden kun je genieten van eindeloze bergweides waar je je alleen waant op de wereld en waarin de sporen van menselijke activiteiten nauwelijks zichtbaar zijn. Met bergen die ver boven de boomgrens reiken, kun je urenlang lopen en je vergapen aan het onbeperkte uitzicht, niet gehinderd door bomen of struiken. Alleen maar berghellingen en -toppen om te beklimmen. Wij gaan op weg naar de top van Storvätteshågna (1204m), de hoogste berg in Dalarna.
…
No pictures please
…
Rendieren
Gealta, zo noemen de Sami, de oorspronkelijke bewoners van het noorden van Scandinavië de berg. De meeste Sami wonen noordelijker, maar dit gebied is het meest zuidelijke punt in Zweden waar ze met hun kuddes rendieren mogen komen. Een beetje kudde bestaat al snel uit een paar duizend dieren. Rendieren eten vrijwel alles wat groen is, dus die wil je niet in je voortuin hebben. Maar hier op de bergweides mogen ze ongehinderd rondstappen. Weliswaar zijn de grote kuddes in de zomer naar het noorden getrokken, maar er zijn altijd wel groepjes achterblijvers die je hier tegenkomt als je er te voet op uit trekt.
…
De grote leegte
…
Boven de boomgrens
We zijn deze ochtend vertrokken vanuit ons hotelletje in Grövelsjön voor een 23 km lange wandeling, die ons naar de hoogste top van Dalarna zal brengen. Daarvoor moeten we dan nog wel zo’n 400 meter hoogteverschil overbruggen. En zo ongeveer vanaf de voordeur van het hotel, dat in de winter populair is bij wintersporters, begint het pad al te stijgen. Hier in Dalarna ligt de boomgrens rond de 800 meter en al snel laten we de laatste boompjes achter ons en ontvouwt zich een weids uitzicht voor ons. Zover als we kunnen kijken zien we hellingen, dalen, waterplassen en –stroompjes, tot ver in Noorwegen. En wat misschien nog wel het mooiste is: er is geen weg, huis, auto, gebouw of ander spoor van menselijk leven te bekennen, anders dan de staken die ons wandelpad markeren. Een landschap waarin de mens nauwelijks heeft ingegrepen, dat maakt indruk.
…
Gifgroen
…
Kleurenspel
Zo stijgen we geleidelijk verder en na 2 uur overstijgen we de 1.000 meter hoogtegrens. Het landschap wordt natter en zompiger. Er kronkelt een verrassende hoeveelheid beekjes naar beneden, vaak niet breder dan een smal stroompje. Maar met genoeg water om op vlakke delen op de helling te zorgen voor drassig terrein, waar je soms je weg doorheen moet zoeken. In het voorjaar zal het nog wel wat natter zijn. Andere stukken zijn droog en bestaan hoofdzakelijk uit gras en steen, een bar landschap waarin niet veel anders groeit dan gras en struikjes. En af en toe een pol heide, die hier in juli al paars begint te kleuren. We passeren onderweg een kleine waterval waar zich mossen in de meest onwaarschijnlijke kleuren groen hebben gevestigd op de rotsen. Het water is glashelder én koud. Onze doppers kunnen we hier zonder gevaar bijvullen. Het is van dezelfde kwaliteit als het kraanwater van het hotel dat ook uit een eigen bron rechtstreeks uit de natuur wordt gepompt.
…
Meer volk op de been
…
Naar de top
In de verte lonkt nog steeds de top van de Storvätteshågna die langzaam maar zeker binnen bereik begint te komen. Op weg naar boven zijn we de afgelopen 4 uur helemaal niemand tegen gekomen, maar nu zien we toch duidelijk dat er op de top wel mensen zijn. Waar komen die vandaan? Na nog een half uurtje voegen we in op een ander wandelpad, dat aanmerkelijk drukker is. Vanuit het Grövelsjön fjällstation start ook een wandeling naar de top, en die is kennelijk nogal in trek. We tellen zo’n twintig mensen die vrijwel allemaal naar de top zijn gelopen en de bordjes dezelfde weg terug volgen. Dan is onze route niet alleen afwisselender, maar ook een stuk rustiger! Bovenop de berg, vlak onder de top, op 1176 meter hoogte, ligt het Santesonstjärnen, Dalarna’s hoogst gelegen bergmeer. Het meer is de voedingsbron van een bekenstelsel dat uitstroomt in een uitgebreid rivierstelsel. Na circa 500 km stroomt het water dat hier opborrelt dan uit in de zee. Met deze kennis op zak leggen we de laatste meter naar de top af om daar het bordje dat de hoogste top markeert te vereeuwigen.
…
Op het dak van de wereld
…
Imposant uitzicht
Daarna is het tijd om rond te kijken en te genieten van wat Engelsen zo mooi ‘dramatic scenary’ noemen. Indrukwekkend is het zeker, het lijkt alsof we in het decor van een drone-film terecht zijn gekomen. Wolkenpartijen schuiven voorbij, de zon licht verschillende hellingen uit, terwijl je kunt zien dat in de verte een bui valt. En ook hier krijg je het gevoel dat je alleen staat op het dak van de wereld; geen huizen, geen wegen, alleen maar ruige, uitgestrekte natuur, zover als je kunt zien.
…
Waterland
…
Bergaf
Opgefrist en afgekoeld door de wind op de top van de berg besluiten we op de terugweg te gaan. We volgen een stuk van de route naar Grövelsjön, die nu vooral bergafwaarts voert. Minder zwaar dan omhoog lopen, maar ook het dalen doet een aanslag op je kuitspieren. Na ruim 45 minuten dalen bereiken we een kleine groene oase, bij een brug over de bergbeek die vanaf de top naar beneden komt. De zon laat zijn stralen over de helling glijden, langs de oevers groeien struiken, een vliegvisser werpt zijn vislijn uit (en haalt die even zo snel weer binnen), steeds weer. Wandelaars vullen hun veldfles bij en wij verlaten hier het hoofdpad om via een smal paadje terug naar ons hotel te lopen. Dat is dan weliswaar nog ruim drie uur gaans, maar voordeel is wel dat we het landschap al heel snel weer helemaal voor onszelf hebben.
…
Lövåsgården Fjällhotell
…
We did it!
Vanaf hier gaat het meer glooiend naar beneden en kunnen de inmiddels best vermoeide kuitspieren zich wat meer ontspannen. Verderop zien we een tentje langs de oever van de beek staan, maar verder is het alleen maar leegte en rust wat ons omringt. Na een welverdiende pauze waarin de laatste koekjes eraan moeten geloven, leggen we de laatste 2,5 km af naar het hotel. Na 8,5 uur zijn we terug, net op tijd om in de laatste zonnestralen een halve liter bier weg te spoelen. Enorm moe en ontzettend tevreden schuiven we aan bij het avondeten. Wij hebben niet alleen de hoogste top van Dalarna bedwongen, maar ook genoten van de mooiste en stilste route ernaar toe!
…
Praktisch
Dit blog is een bewerking van een artikel dat we eerder maakten voor Nordic Magazine. In onze gids Wandelen in Dalarna zijn drie kortere wandelingen in deze regio opgenomen. Kijk voor meer informatie over de wandelgids op onze website. De gids direct bestellen kan natuurlijk ook. Ga daarvoor naar onze bestelpagina.
…
Meer lezen over wandelen in Dalarna?
Bekijk dan deze blogs:
Yttermalung: stuwwallen, veen, moeras en nieuw bos
Sollerön, rondje eiland in het Siljan-meer
Op pad in Dalarna met Zwedens beroemdste schilder Carl Larsson
Avesta: lekker lopen langs de Dalälven rivier in Dalarna
De Vasaloppet, maar dan te voet
Verken Rättvik en het Siljanmeer in Dalarna
Lekker lopen bij Leksand
Geef een reactie