Het is 6,5 jaar geleden dat we hier op Rhodos in september rondzwierven voor een wandeling voor onze gids. Toen was het einde van de zomer en behoorlijk dor en droog. Nu is het lente en het eiland oogt groen en bezaaid met bloemen. We zakken af naar Apolakkia, voor de meest zuidelijke tocht uit onze gids. Hoe zal die erbij liggen na al die tijd? Verbazingwekkend goed, zo ontdekken we al snel. En al dat groen is een welkome extra voor nieuwe foto’s. Beleef de lente op Rhodos!
…
Tere bloemen, grote vlinders
Er bloeit van alles, dus zoemt er fladdert er ook van alles in de bermen van de landwegen waarlangs we lopen. Een kersverse Koninginnepage is op zoek naar nectar en lijkt een voorkeur te hebben voor klavers. Die bloemetjes zijn veel te fragiel om zo’n grote vlinder te dragen en dus moet ze al fladderend en spartelend haar slag slaan, terwijl de bloemstelen doorzakken onder haar gewicht.
…
Oude schuur of kapel?
…
…
Onze eerste pleisterplaats is de meer dan 1.000 jaar oude Agios Theodore kapel, die ver weg verscholen tussen de bomen ligt. Het oogt als een oud schuurtje en de kunststof deur helpt ook niet mee om de grandeur te verhogen. Binnen is het aardedonker (geen elektriciteit), maar als de ogen zijn omgeschakeld van brandende zon naar mystiek duister zien we dat de kapel nog steeds in gebruik is. Groots is het allemaal niet, maar het maakt toch indruk. Net als de muren trouwens, die zo’n 35 cm dik zijn, waardoor het binnen aangenaam koel blijft.
…
Eten of gegeten worden
De schaduwrijke ligging maakt dit tot een uitgelezen plek om de eerste broodjes naar binnen te werken. Dat was in 2008, toen we voor het eerst hier kwamen, wel anders. Toen hadden de lokale geitenhoeders uitgerekend dit plekje uitgezocht om hun tegenstribbelende veestapel te decimeren. Luid gemekker en twee exemplaren die al op hun kop aan de boom hingen om leeg te bloeden, weerhielden ons er toen van om de kapel van dichtbij te bekijken. Die ‘schade’ kunnen we nu dus even inhalen. Het lijkt erop dat de geitenhoeders flink te keer zijn gegaan, want nu zien of horen we in de verste verte geen enkele geit meer, terwijl je er toen zo ongeveer over struikelde. Misschien is de kudde inmiddels elders ondergebracht, of hebben de Grieken ze als gevolg van de crisis allemaal opgegeten?!
…
Brand en herstel
De zuidelijke helft van het eiland wordt met grote regelmaat geteisterd door flinke bosbranden. Zo vaak, dat de natuur amper de kans krijgt zich te herstellen. Lage struiken zie je wel, maar bomen krijgen nauwelijks de kans om flink uit te groeien, omdat er meestal in een jaar of vijf a zes wel weer een brand uitbreekt. Ook nu zien we op sommige plaatsen zwartgeblakerde struiken en de resten van een enkele boom.
Toen hadden we een afgefikt exemplaar, dat weer uitliep vanuit zijn stam, vastgelegd op foto en in de gids opgenomen. Tot onze vreugde staat hij er nog en zijn de nieuwe uitlopers alweer een stuk groter geworden. We nemen ons voor om bij de voorbereidingen voor de derde druk (2021?) weer te checken hoe het met hem/haar gaat.
…
Bewijs!
…
…
We slingeren door het glooiende landschap en stuiten bij onze omzwervingen op het niet-levende bewijs dat er inderdaad een hoop geiten waren in 2008: een vrijwel intacte schedel van een bok met een enorm gewei. Het is dat ik niet van dode dieren aan de muur houd (en omdat ‘ie zo lastig in mijn koffer past), maar je zou ‘m bijna meenemen naar huis, zo mooi ligt onze geit in ruste erbij. Dan toch maar liever een ander souvenir uitgezocht!
…
Bewoonde wereld
…
…
Met een flinke klim bereiken we het randje van de bewoonde wereld: de kleine Nikon kapel, net boven Arnitha, waar de laatste brand letterlijk de bomen naast het gebouwtje zwart heeft geblakerd. Vanaf de hooggelegen kapel overzie je een groot deel van de zuidpunt van Rhodos. Aan de zwart geblakerde tak van een boom heeft men nu een bel gehangen. Het lijkt ons een wat ouderwetse manier van alarm slaan als er weer brand uitbreekt, maar misschien is het reuze effectief om de lokale brandweerman wakker te krijgen?
…
Eerlijk delen, allemaal niets
Via Arnitha, een slaperig dorpje waar geen toerist ooit komt – tenzij met onze wandelgids – lopen we terug richting Apolakkia. We slingeren door groene dalen en genieten van de rust en de stilte. Als we terug komen op het dorpspleintje proberen de uitbaters van drie verschillende taverna’s ons met armgebaren er van te overtuigen dat we uitgerekend bij hem of haar op het stille terras moeten neerstrijken. Maar als we voor de een kiezen, zijn die andere twee zo sneu. Of bij de een een eerste glas en dan bij de andere een tweede? Hoe verdeel je eerlijk je aandacht en geld? We komen er niet uit. Weet je wat, dan maar in de auto en naar het volgende dorp. Daar hadden ze gelukkig maar één dorpskroeg.
…
Praktisch
Dit is wandeling 3 uit de gids Wandelen op Rhodos. De 2e druk is in juli 2015 verschenen. Kijk op www.wandelenoprhodos.nl voor meer informatie. Daar vind je ook de beschrijving van een andere route uit de gids.
…
Meer lezen over wandelen op Rhodos?
Bekijk dan deze blogs
Geef een reactie