Roofvogels cirkelen boven ons hoofd en de zon straalt ons deze morgen tegemoet. Schaduw is er hier niet dus petjes op en zonnebrandcrème smeren zijn geen overbodige voorzorgsmaatregelen geweest. Tegelijkertijd staat er een straf windje dat van zee komt, waardoor het niet te warm is. In de verte zien we wolken, maar regen valt er niet op Mallorca in juni. Toch? We wandelen vanuit het noordoostelijk gelegen Pollença de Boquer-vallei in. Beoogd eindpunt: de rotsige kust en het kleine kiezelstrandje dat aan het einde aan zee ligt.

…

…

Ruig

De auto hebben we geparkeerd aan de rand van de stad; de terrassen en winkels die de stroom, overwegend Engelse, toeristen hier bedienen gaan we vanmiddag wel verkennen. Het landschap rond de stad oogt ruig en droog. Dicht bij zee gelegen en aan de noordkant van het eiland. In de winter kan het hier waarschijnlijk flink tekeer gaan. Terwijl het zomers warm en droog is en de zon het landschap blakert. We vinden de entree tot de Boquer-vallei vrij gemakkelijk, dankzij de bordjes die langs de weg staan. Twee grote rotsen vormen een heuse toegang, decoratief begroeid met lage palmen.

…

…

Geitenkamp

Eenmaal binnen zien we een brede rotsige vallei, die als een kom tussen de rotswanden ligt. Her en der flinke plukken groen, al wordt daar flink aan geknabbeld door een groep geiten. Het gras is al half dood, dus kiezen ze voor de struiken. Palmbladeren staan niet op het menu, die laten ze rustig hangen. In de verte loopt de vallei uit in de zee, maar die kunnen we voorlopig nog niet zien. Alleen de blauwe lucht en een flinke strook wolken in de verte. En een plukje wandelaars dat voor ons uit loopt. Een andere uitgang is er niet, dus die gaan we nog wel tegenkomen.

…

…

Grijs en groen

Naarmate we verder de Boquer-vallei in lopen, lijken de rotswanden hoger te worden. Ze steken grijs af tegen de blauwe lucht. Een flink contrast met de frisgroene palmen die hier niet veel hoger zijn dan zo’n anderhalve meter. Waarschijnlijk een overlevingsstrategie; als ze hoger zouden groeien krijgt de wind er te veel grip op in de ’tochtstraat’ die tussen de rotswanden ontstaat.  In de verte zien we onze voorgangers geleidelijk over een randje naar beneden gaan. Ze maken zo de afdaling naar het keienstrandje en verdwijnen uit het zicht. Even hebben we de vallei voor ons zelf. Met wijd gespreide vleugels maken twee rode wouwen een rondje hoog boven ons hoofd, gebruikmakend van de thermiek.

…

…

Zeezicht

Na een uurtje lopen kleurt de ondergrond weer groener. Waarschijnlijk profiteert het gras hier van de luchtvochtigheid die de zee en wind hier aan land brengen. We krijgen zicht op het water en we volgen de uitgesleten paadjes over het plateau, op weg naar het punt waar we kunnen afdalen naar de kust. Die is hier zo ontoegankelijk dat we niet veel badgasten verwachten. Hooguit een paar wandelaars die pauzeren voor ze de terugtocht  aanvaarden. Dat is in ieder geval ons plan als we de kust bereiken.

…

…

Rotspannenkoeken en kiezels

Na een korte afdaling stappen we het kiezelstrand op, waar inderdaad zo’n twintig andere wandelaars zich het gemakkelijk hebben gemaakt. Voor ons ontvouwt zicht een grillige kustlijn, met rotsformaties die lijken opgebouwd uit schijven. Als een soort gestapelde stenen pannenkoeken geven ze reliëf aan de grote massa steen die afloopt tot in zee. Zwemmen in het heldere water lijkt weliswaar aantrekkelijk, maar dan moet je wel watersandalen oid hebben, want ook onder de waterlijn is het een en al steen. Dan maar zitten en kijken. We zoeken een ‘eigen’ rotspunt en genieten een krap uurtje van het uitzicht. En constateren dat die pluk wolken boven zee toch wel dichterbij begint te komen. Tijd om terug te gaan!

…

…

Watersnood

Na een laatste blik op de vloedlijn, waar het water vreedzaam tegen de stenen spoelt, verlaten we het kiezelstrand. En we zijn niet de enigen. Geïnspireerd door de steeds verder oprukkende wolkenmassa verlaten nu de meeste mensen de kust en stappen ‘gehaast’ door de vallei. Wij denken dat het zo’n vaart niet zal lopen en laten hen rustig voorgaan. Relax, het is juni! Na een kwartiertje stappen verdwijnt de zon achter de wolken en na nog eens tien minuten vallen de eerste regendruppels. Eerst zacht en langzaam, maar al snel gaat het over in een straf buitje. Capuchons op en nu toch maar in een wat hoger tempo. De druppels worden groter, de lucht wordt donker en vlak voordat we een overhangende rotspunt bereiken, gaan de hemelsluizen echt helemaal open. Samen met twintig andere wandelaars die zweten in hun plastic poncho zijn we getuige van een staaltje natuurkracht. In een mum van tijd verandert het smalle wandelpad in een waterstroom die over de rotsen klotst. Na een kwartier is het voorbij.

..

Opwarmen

De poncho’s worden uitgeschud en een voor een verlaten de schuilende mede-wandelaars het rotsige afdak waaronder we toch redelijk droog zijn gebleven. Van stil zitten krijg je het niet warm en de temperatuur is gevoelsmatig in een klap met tien graden naar beneden gegaan. De zon laat zich nog niet zien en rillerig bereiken we de auto. Op naar het centrum van Pollença. Met al die Engelse toeristen zullen ze toch wel een tearoom hebben?

…

Praktisch

Dit is wandeling 12 uit Wandelen op Mallorca, een gids met 21 dagwandelingen op het Spaanse eiland Mallorca. Kijk op www.wandelenopmallorca.nl voor meer informatie. Daar vind je ook de routebeschrijving van een andere route uit de gids. Wil je de gids direct bestellen? Ga daarvoor naar ons bestelformulier.

…

Meer blogs over Mallorca

Esporles: april op Mallorca

Uitzicht over het Tramuntana gebergte op Mallorca

Tossals Verds, ‘klimwandeling’ in het hart van Mallorca

De (bijna) onneembare burcht van Alaró, Mallorca

Soller: olijfbomen, sinaasappels en folklore op Mallorca

Formentor: noordoost Mallorca op z’n best