Spanje te warm om te lopen in de zomer? Niet aan de noordkust van het land van de eeuwige zon. Want langs de Atlantische kust is het een stuk koeler. En er wil ook nog wel eens een wolk – al dan niet met een buitje – voorbij schuiven. Het is een van de vele redenen om een wandeling te maken aan wat ook wel de Costa Verde wordt genoemd. Wij gaan op pad bij Gijon, de hoofdstad van de autonome regio Asturië. Op zoek om de mooiste baaien en stranden te ontdekken.

Standbeeld voor de emigranten

Een bronzen beeld van een magere vrouw, uitkijkend over zee staat aan de boulevard van Gijon, in de wijk Somió. La madre del emigrante, de moeder van de emigranten, heet het kunstwerk van beeldhouwer Ramón Muriedas Mazorra. Het is een eerbetoon aan alle emigranten die aan het eind van de 19de eeuw en begin van de 20ste eeuw Asturië verlieten voor een beter bestaan, veelal naar de Verenigde Staten. De vrouw symboliseert de moeder die haar kinderen ziet vertrekken over zee, om ze hoogstwaarschijnlijk nooit meer terug te zien. De zeehaven van Gijon was in die dagen een van de bekendste plekken om vanuit Spanje de grote oversteek te maken.

Welvarend Gijon

De tijden van exterme armoede liggen inmiddels meer dan een eeuw achter het moderne Gijon, dat een welvarende stad is geworden. Nog steeds met een belangrijke zeehaven, maar ook met een fantastische kust van kliffen en baaitjes die je uitstekend te voet kunt verkennen. Langs de kust zijn verschillende kunstwerken geplaatst, zoals El cantu los dies fuxios (het lied van vervlogen tijden). Dat is een groep marmeren blokken, met daarop schaalvormige schijven. Geplaatst op de punt van een klif is het een prima plek om te mijmeren en te genieten van het uitzicht. Of om gewoon lekker te chillen, zoals na ons een groep jongeren doet. Zodra wij vertrekken nemen ze bezit van de blokken en maken foto’s van zichzelf en elkaar. Hapje en drankje erbij en hangen maar.

Op zoek naar de rust

Wij laten de stadse fratsen achter ons en gaan op zoek naar de rust. Het geplaveide pad dat vanuit Gijon de kust volgt is gemakkelijk te belopen. Én niet alleen in trek bij wandelaars; ook fietsers komen we een paar keer tegen. Senda del Cervigón heet het pad in het Spaans, ‘Senda de Cholesterol’ is de bijnaam. Stadsbewoners komen hier graag de overbodige pondjes er af te lopen/fietsen. Wij zoeken echter de rust van de kliffen en dalen dan ook met enige regelmaat af naar uitzichtpunten en baaien om te genieten van de Atlantische sferen.

Stille stranden

De inwoners van Gijon hebben meerdere stranden op loopafstand van de stad liggen, twee zelfs in de stad. Onze eerste baaien zijn de Playas de Serin y La Cagonera die er vandaag verlaten bij liggen. Op deze wat bewolkte dag liggen er alleen wat vissersbootjes voor de kust en surf boarders in zee. Zij wachten op de hoogste golf om weer richting de kust te surfen, staande op enkel een klein surf boardje. De zonaanbidders van Gijon hebben vandaag waarschijnlijk wat anders op het programma staan.

….

Beschermde kust

Vrijwel de hele kuststrook van Asturië, dus ook bij Gijon, is beschermd natuurgebied. Dat betekent dat er niet gebouwd mag worden binnen 500 meter van de kustlijn. De huizen en panden die nu nog aan zee staan stammen uit vroeger tijd en worden gedoogd, maar mogen niet aangepast of verbouwd worden. De tijd en de afbrokkelende kliffen zullen uiteindelijk ook hun ondergang worden. Wat rest is een groene oase van allerlei soorten bomen en struiken, waaronder grote, geurige Eucalyptusbomen. Ooit werden ze aangeplant voor de papierindustrie, nu is het een groots geurig decor om doorheen te wandelen.

Keerpunt

Ons beoogde keerpunt voor vandaag is Playa de La Ñora, het goudgele zandstrand dat de meest oostelijke grens van de gemeente Gijon vormt. Het dankt zijn naam aan het riviertje Ñora dat hier vanuit de bergen uistroomt in de zee en een smal spoor trekt door het strand. Een heerlijke plek om te genieten van een middagje zon en de bijbehorende zonsondergang, maar daar zijn de omstandigheden nu niet naar. Hoewel … ver beneden ons zien we een stelletje in zwembroek en bikini, vastbesloten om de zonnestralen van begin september op te vangen. Benieuwd of ze nog gaan zwemmen in de onstuimige branding. Bij de toren van de strandwachters, die vandaag onbemand is, wappert een rode vlag, dus het zal wel niet.

Lunch met uitzicht

Weliswaar zou je via allerlei binnenwegen een rondwandeling kunnen maken, maar de kustlijn is zo mooi dat wij besluiten hetzelfde pad terug te volgen. Twee keer genieten van het uitzicht over de spectaculaire kust is geen straf. We maken een tussenstop op Playa de Estaño, een klein strand met een fijn restaurant dat vooral vis op de kaart heeft staan. Logisch voor een plaats die zoveel binding met de zee heeft. El Indio (De Indiaan) heet de zaak, vernoemd naar de rotspartij aan de rand van de baai, waarin je met enige fantasie het gezicht en de verentooi van een indiaan zou kunnen zien. Misschien zie je het beter na drie glazen wijn, maar daar wagen we het maar niet op. er moet tenslotte nog gelopen worden.

Terug naar Gijon

Ondanks de after-lunch-dip hebben we de vaart erin en stappen flink door, terug richting Gijon. De branding wordt al wat onstuimiger, de wolken wat donkerder. Moeder Natuur bereidt zich voor om een natte bijdrage te doen en zo de Coasta Verde lekker groen te houden. Dat hoeven we niet per se live mee te maken. Het lukt om droog de auto terug te vinden en weer richting het stadscentrum te vertrekken. Onderweg vallen de eerste spatjes op de voorruit. Listo para hoy, ofwel: klaar voor vandaag!

Meer weten over Gijon?

Op de website van Turismo Asturias vind je allerlei informatie over wat te doen en zien in Gijon.