Min 6 op de thermometer, windstil en een verse laag sneeuw van zo’n 5 cm; alleen het zonnetje ontbreekt nog. Vandaag is dé dag om ons plan om weer eens een stuk(je) van de Finnskogleden te lopen. Dit langeafstandspad langs de Zweeds-Noorse grens slingert door stil bos, behoorlijk ver weg van de bewoonde wereld. Geen OV dus, wat maakt dat er niks anders op zit dan de stukken heen-en-weer te lopen. Geen straf in dit fraaie winterdecor. We kiezen voor het stuk tussen Mitandersfors en het Skålsjön, nu een bevroren ijsvlakte. Op weg in winters Värmland.
…
Klaar voor de start
….
Op weg
Moonboots aan, sjaals om, handschoenen en handenwarmers aan, muts op; het duurt even voor we klaar zijn voor vertrek. Maar de temperatuur vraagt erom dat we goed voorbereid op pad gaan. Vanaf Mitandersfors volgen we in eerste instantie de steenslagweg. Die is vanmorgen nog schoon geschoven door de sneeuwruimers, dus dat stapt makkelijk door. We passeren het Varaldsjön, een ijsvlakte die nu uitzicht biedt tot in Noorwegen. Langs de weg staan een paar charmante vakantiehuisjes leeg te zijn, het is stil hier, zeker in deze tijd van het jaar. Na 700 meter slaan we af op een smalle bosweg, omhoog. Een enkele auto heeft een spoor getrokken door de verse sneeuw.
…
Elanden toilet (mannen links, vrouwen rechts)?
…
Elanden
In dit deel van Zweden leeft de grootste elandenpopulatie van het hele land. We hopen er vandaag eentje te zien. In de sneeuw zijn ze makkelijker te spotten dan wanneer de bomen en struiken vol in blad en bloei staan. Op weg omhoog passeren we een statig geel huis, met schuren waarvan een paar wanden beschilderd zijn. Op een schuur zijn elanden afgebeeld. Het oogt een beetje als een toiletgebouw voor de grote viervoeters. Toch leuk, want later blijkt dat dit de enige elanden zijn die we zien vandaag.
…
Niks mis met de markering
…
Het bos in
Uit ervaring weten we dat het hier later in de winter vrijwel niet te doen is om te lopen. Dan is de sneeuwlaag zo dik dat je er alleen nog met sneeuwschoenen overheen kunt lopen. Op je gewone stappers zak je dan te ver weg. Nu valt dat mee, ook als we de weg verlaten en het bos intrekken. De route is goed gemarkeerd, met bordjes en oranje verf, die vooralsnog ruim boven de sneeuw uitsteken. Toch gaat ons tempo drastisch omlaag. Onder de sneeuw gaat van alles schuil, van stenen tot boomwortels, takken en her en der een (bevroren) plas. Soms is het even aftasten waar je je voet veilig kunt neerzetten. Daar komt nog bij dat dit stuk van de etappe ook meteen het hoogste punt van dit deel van het pad aandoet. Met 368 meter hoogte niet direct onoverkomelijk, maar in de sneeuw is het soms een uitdaging om steile klimmetjes te bedwingen, zonder weg te glijden.
…
Hindernisbaan
…
Källerashöjden bedwongen
Een uurtje zwoegen en genieten van het winterse landschap brengt ons naar de top van de Källerashöjden. Die blijkt leeg getrokken te zijn door bosbouwers, zo zien we als we uitkomen op het uiteinde van de daartoe aangelegde steenslagweg. De sneeuw heeft de ravage toegedekt met een witte deken, waardoor het allemaal lieflijk en ‘zacht’ oogt. Vanaf hier gaat het weer heuvelafwaarts en ook dat is op sommige steile stukken een uitdaging. Gelukkig gaat het grootste deel glooiend naar beneden, en op een paar omgevallen bomen na, vlot dit deel van onze tocht sneller dan het pad omhoog. Wat overheerst in de indrukwekkende stilte in de eindeloze bossen en het gevoel alleen op de wereld te zijn. De sneeuw dempt alle geluiden, we horen alleen de knisperende sneeuw onder onze voeten.
…
Lunchstek aan de oever van het Skålsjön
…
Er zijn toch meer mensen
Die stilte wordt ruw doorbroken als we uitkomen op de smalle steenslagweg die langs het Skålsjön loopt. Op de kaart hebben we gezien dat daar een schuilhut staat en daar willen we pauzeren voor de lunch. Helaas blijkt de hut ontdekt door een kolonie Duitsers, die deze idyllische plek hebben uitgezocht om met een quad over het ijs te scheuren. Twee rubberbanden er achter met joelende kinders en dan de gashendel opentrekken. Vast heel leuk, maar het strookt niet helemaal met ons plan. Dus op zoek naar een andere plek. Gelukkig is er 300 meter verderop een visstek, met picknickbank. Het geluidsniveau is daar een stuk lager en het uitzicht over het bevroren meer minstens even mooi!
….
Niet voor niks meegezeuld
…
Coffee time
Van het lopen in de sneeuw krijg je het warm, van stil zitten krijg je het al snel koud. Gelukkig doen de meegebrachte percolator en gasbrander hun werk en genieten van een warme kop koffie aan de rand van het meer. Aan de overkant ligt Noorwegen, of eigenlijk al ergens halverwege de ijsvlakte, want de grens loopt dwars door het Skålsjön. Vandaag hebben de Noren de grens met Zweden opnieuw afgesloten in verband met Coronamaatregelen. Je moet je nu vooraf digitaal registreren als je de grens over wilt. Maar hier zijn er geen obstakels. Een wandelingetje (of quad-tochtje) over het ijs is voldoende om ongemerkt de grens over te steken.
…
Blik over het Varaldsjön
…
Terug naar huis, the easy way
Maar we willen helemaal niet naar Noorwegen, we gaan gewoon terug naar ons startpunt. Dat je hier met de auto en quad kunt komen, betekent dat er een weg moet lopen naar de bewoonde wereld van Mitandersfors. Bestudering van de kaart leert ons dat er inderdaad een smalle steenslagweg om de Källerashöjden heen loopt, waarlangs onze quad-vrienden moeten zijn gekomen. En aangezien de dagen hier kort zijn (half vier is het al echt donker) kiezen we voor de makkelijkere en snellere weg naar huis. Met een uurtje stappen over de glooiende steenslagweg leggen we dezelfde afstand af als de wandeltocht over het parcours van de Finnskogleden door het bos en over de heuvel. Maar dan in minder dan de helft van de tijd. Als we terug zijn bij het Varaldsjön lijkt het blauwgrijs van de lucht al wat donkerder te worden. Volgende keer weer verder, dan kunnen we bij het Skålsjön parkeren, om nog eens stukje Finnskogleden in wintertooi te lopen.
…
Praktisch
De Finnskogleden is 240 km lang en loopt tussen Charlottenberg (Zuid) in het Zweedse Värmland en Søre Osen in Noorwegen (noord). De route is in twee richtingen gemarkeerd. De route is opgedeeld in 15 etappes. In lang niet alle gevallen is er accommodatie en/of OV in de buurt van begin- en eindpunten. Wel zijn er onbemande hutten waarvoor je een sleutel nodig hebt. Een meerdaagse wandeling vraagt dus de nodige voorbereiding. Als je de route in stukken wilt lopen, kun je ervoor kiezen om halve etappes heen en weer te wandelen.
Van de route zijn gedetailleerde kaarten verkrijgbaar, o.a. bij de toeristenbureaus in Arvika en Torsby. Meer informatie vind je op de website van de Finnskogleden.
…
Meer lezen over Finnskogleden en wandelen in Värmland?
Bekijk dan deze blogs:
Geef een reactie