Het Grieks-Orthodoxe geloof is stevig verankerd in de Griekse samenleving. Zo’n 96% van de bevolking zegt ‘gelovig’ te zijn, al is de mate waarin natuurlijk zeer divers. Het verklaart wel waarom er zoveel religieus erfgoed – groot en klein – is te vinden. Veel toeristengidsen beschrijven de parels van de kerkelijke bouwlust. Maar er is ook veel ‘onbekends’. Op Corfu gaan we op zoek naar een paar minder bekende kloosters en kapellen.
…
Flinke klim naar het Pantocrator-kloostertje
…
Goddelijk uitzicht
Over de kleine kapel – vernoemd naar de alles (panto)-heerser (crator) – is maar weinig informatie te vinden, zoals bij veel van de kleinere kerken en kapellen het geval is. De kapel ligt zo afgelegen, dat hij meer weg heeft van een hermitage, een schuilplaats van een kluizenaar. Oud is hij in ieder geval, afgaand op de huidige staat. Hij staat bovenop de berg Stavros, een van de hoogste punten op de zuidelijke helft van Corfu, in het binnenland. Hier zie je vrijwel geen toeristen. De meesten wagen zich niet in de smalle straatjes van deze onbekende dorpen. En al helemaal niet aan de klim naar de kapel. De berghelling is het domein van wandelaars en van die ene geestelijke uit Dafnata die de kapel schijnt te onderhouden. Gelukkig voor hem gaat aan de andere kant van de berg een steenslagweg omhoog naar de top van de berg.
Niet alleen de klim, maar ook het uitzicht vanaf de kapel, die op een soort vooruitgeschoven klif staat, is adembenemend. We zien in de verte de échte Pantokrater: Corfu’s hoogste bergtop aan de noordkant van het eiland. Maar ook de zoutpannen in het zuiden en het uitzicht over Corfu-stad is bijzonder fraai. Een pareltje voor wie de minder bekende kanten van dit drukke eiland wil zien.
…
Mooi Nimfes
….
Hoe eenzamer, hoe beter
Voor nog zo’n pittoreske ervaring gaan we de volgende dag op pad naar het Agia Triada klooster, op de flanken van het Pantokrator-gebergte in het noorden van Corfu. Vanuit Agi Douli lopen we via het dorpje Nimfes omhoog naar de berg waarop het kloostertje is gebouwd. Hoe eenzamer, hoe beter, zo lijkt het soms wel. Al in de 14e eeuw werd het klooster gesticht, dat in de 17de eeuw werd verrijkt met fresco’s.
…
Steeneik, met prikkende hoedjes
…
Puur natuur
De route er naartoe loopt voor de verandering over goed begaanbare, brede paden die ook deels verhard zijn. Een touringcar kan hier (gelukkig!) niet naar boven, een klein autootje of brommer zou moeten lukken. Als wandelaar heb je dan het voordeel dat je hogerop ook nog eens voor deels onverharde paden kunt kiezen. We slingeren tussen de olijfboomgaarden en bloeiende heide door. Hogerop de helling staan verrassend veel steeneiken. Ooit, voordat de Venetianen op Corfu grootschalig olijfbomen aanplantten, was dit de oorspronkelijke begroeiing van het eiland.
Ook dit kloostertje is niet meer bewoond, maar wordt wel onderhouden door geestelijken uit het nabijgelegen Klimatia. Helaas is de onderhoudsploeg vandaag vrij en komen we aan een gesloten deur. Het ontvangstcomité bestaat vandaag uit een enthousiast likkende, jonge hond die de komende uren niet meer van onze zijde wijkt.
…
Team Agi Douli
…
Pauzeren en afdalen
Vanaf het klooster hebben we opnieuw fraai uitzicht, onder andere op de Diapontische eilanden, een groep onbewoonde rotsen die voor de noordkust van Corfu ligt. Op het groene en schaduwrijke grasveld naast het kloostertje delen we onze broodjes met de hond. Vrienden voor het leven dus; hij vergezelt ons tijdens het vervolg van de wandeling waarin we een lange afdaling maken naar Klimatia. Via een brede landweg dalen we door bossen af naar de bewoonde wereld, terwijl onze harige viervoeter gezellig mee rent.
Klimatia blijkt een langgerekt dorp langs een asfaltweg, met grote huizen en twee kerken. “Onze” hond toont grote interesse in het aanbod van de buurtsuper en laat ons zonder blikken, blozen of afscheid nemen verweesd achter. Even overwegen we hem te ontvoeren, maar besluiten toch daar vanaf te zien. Waarschijnlijk is hij hier gelukkiger, rondscharrelend in zijn Griekse leefwereld, met vaste adresjes voor de broodnodige hapjes, dan aan een riem in geordend Nederland.
…
Mirtiotissa, ook per auto bereikbaar
…
Naar de kust
Na de wandelingen in de bergen gaan we op zoek naar een klooster bij de kust. Het beoogde “voordeel”: minder hoogtemeters te overbruggen. We kiezen voor een korte, maar bijzonder fraaie tocht langs de westkust, langs één van de mooiste stranden van het eiland, Mirtiotissa. Dat is vernoemd naar het nabijgelegen kloostertje. Hier woont anno nu nog welgeteld één monnik. Een deels met beton verharde weg langs een steile helling maakt zijn afgelegen stek bereikbaar. Lang leve de vooruitgang!
…
Het strandje van Mirtiotissa
…
Mirtiotissa
We starten onze wandeling bij de Agios Nicholaos kerk, aan de weg tussen Kokkini en Pelekas. We volgen een smalle weg die rond de berg Agios Giorgios slingert. Via een smal voetpad door het stuikgewas komen we al snel uit aan de kust. Daar ligt een klein strandje, aan de voet van het klooster. Dat religie en vrijzinnigheid goed samen gaan in Griekenland wordt hier maar weer eens bewezen. Dit is het officieuze naaktstrand, op een steenworp afstand van het kloostertje.
De legende vertelt dat Daniel Kaggelaris, zoon van een Perzische heerser, naar Corfu kwam en in een visioen een opdracht kreeg om een kerk te bouwen. Hij moest op zoek naar een Maria-icoon dat zich in een grot zou bevinden en vond dat uiteindelijk op deze plek. Dit verhaal is opgetekend in 1913, maar de oorsprong ervan is onbekend. Het toeval wil dat de huidige bewoner van het klooster ook Daniel heet. Vader Daniel is de zoon van Griekse emigranten en geboren (1970) en opgegroeid in Duitsland. Na zijn militaire dienstplicht in Griekenland trekt hij naar Jerusalem en raakt geïnteresseerd in het geloof. Begin deze eeuw keert hij terug naar Corfu, bij het klooster in Paleokastritsa. In 2006 wordt hij benoemd als Diaken van het klooster in Mirtiotissa, dat al geruime tijd gesloten en verwaarloosd is. Zijn opdracht: de boel opknappen, meer monniken aantrekken en onderdak bieden aan pelgrims.
…
Op bedevaart
Wij zijn geen echte pelgrims, maar ‘slechts’ dagwandelaars. Bovendien zit de poort vandaag op slot en is de Diaken niet thuis. Dat Maria-icoon gaat dus aan onze neus voorbij. Het uitzicht over de imposante westkust is er niet minder om. En een ding weten we nu al zeker: wij komen terug naar Corfu, voor onze eigen “bedevaart” langs kerken en kloosters.
…
Praktisch
Deze wandelingen zijn afkomstig uit Wandelen op Corfu, een gids met 21 rondwandelingen op het eiland Corfu (Korfoe), Griekenland. Kijk voor meer informatie op www.wandelenopcorfu.nl. Daar vind je ook de routebeschrijving van een andere wandeling uit de gids. De gids direct bestellen kan natuurlijk ook. Ga daarvoor naar onze webshop.
…
Meer lezen over wandelen op Corfu? Lees dan deze blogs
Groene wandeling door Corfu-stad
Corfu: op visite bij Keizerin Sissi
Op zoek naar de flamingo’s van Corfu
De tweede lente: september op Corfu
De paden op, de zoutpannen in bij Lefkimi, zuid-Corfu
Van Sinarades naar Pelekas: bergwandelen op Corfu
De grillige zuidpunt van Corfu
(Winter)wandelen op Corfu
…
Verantwoording
Dit artikel verscheen eerder in het lentenummer 2021 van Griekenland Magazine.
© Tekst: Paul van Bodengraven, Foto’s: Marco Barten, One Day Walks
Geef een reactie