Voor echte berggeiten is Corfu misschien niet de meest voor de hand liggende bestemming. Toch valt er genoeg te klimmen in de bergen op het groene eiland. 911 meter is de hoogste punt van het Pantokrater-gebergte aan de noordkant van het eiland. Van verschillende kanten kun je de hellingen verkennen en zo de minder bezochte plekken van het eiland verkennen. Goed voor uren groene rust, met verlaten huizen en dorpjes en een grandioos uitzicht. Op pad op de berghellingen van Corfu.

…

…

Verlaten dorp

Het moet een bijzonder gezicht zijn geweest in 1960 bij aankomst in Palea Perithia. Het Venetiaanse dorp uit de veertiende eeuw was toen vrijwel geheel verlaten en uitsluitend te voet bereikbaar. Ooit trokken de Corfioten zich hier graag terug op deze plek in de bergen, veilig voor piraten die de kust van het eiland teisterden. Met de opkomst van het toerisme trok de bevolking naar de kust en verviel het dorp met zijn acht kerken tot een ruïne. Pas in 2010 werd het dorp herontdekt en kwam er weer een beetje leven in de brouwerij. De aanleg van een weg naar het op rond de 450 meter hoogte gelegen Palea Perithia bracht ook toeristen omhoog die graag de schoonheid van het vervallen dorp willen zien. Nieuw leven in een eeuwenoud decor.

…

…

Op de helling

Wij zijn ons bezoek aan het spookdorp, waar gelukkig een verbod op nieuwbouw geldt, gestart in het gehucht Krinias, zo’n 450 meter lager op de helling. We kiezen ervoor om the old fashioned way omhoog te gaan, dat wil zeggen te voet. Het is een magisch idee om over een pad omhoog te gaan waar eeuwenlang mensen hebben gelopen om hun spullen naar en van hun dorp in de bergen te brengen. De inspanningen die we daarvoor moeten leveren stellen weinig voor vergeleken bij de krachttoeren die ze vroeger moeten hebben uitgehaald om daarboven een heel dorp te bouwen.

…

…

Wat is het verhaal?

Doordat de hellingen aan deze kant dicht bebost zijn, profiteren we voorlopig van de schaduw en blijft de lichaamstemperatuur tijdens de klim redelijk onder controle. Daarbij nemen we rijkelijk vaak een pauze, bijvoorbeeld bij een verlaten huis of als we een bloeiende wespenorchis langs het pad zien staan. De magie van een overgroeide ruïne heeft altijd een prikkelende werking op mijn fantasie. Wie heeft hier gewoond, hoe lang geleden? Waarom werd het huis verlaten? Van wie is het nu? Wat is het verhaal van de familie die hier heeft gewoond? Waren ze gelukkig?

Vragen waar je geen antwoord op krijgt, maar die volop ruimte bieden te fantaseren en je voor te stellen hoe het was om hier zo afgelegen te wonen in de bergen. Ongetwijfeld heel eenzaam en wellicht ook niet met voldoende opbrengst van het land om van te kunnen leven. Niet voor niets zijn de bewoners van de berghellingen vertrokken naar streken waar geld viel te verdienen om zo te kunnen voorzien in het levensonderhoud.

…

…

En dat begrijpen we nog beter als we na bijna twee uur omhoog wandelen uitkomen op een breder pad dat zicht biedt op de vallei waarin Palea Perithia is gebouwd. Een prachtige plek, verscholen tussen de toppen. Waarvandaan je wel de zee kunt zien, maar zelf niet gezien wordt (door piraten en vijandelijke naties). Maar waarvoor je verhoudingsgewijs wel heel veel inspanning moet doen om er te komen, als er geen weg is. Dat het dorp leegliep is wel te begrijpen.

…

…

Opnieuw in trek

Inmiddels is het dorp een toeristische attractie van formaat en zijn een paar panden weer gerestaureerd, waaronder een klokkentoren van een van de kerken. Voor hongerige en dorstige bezoekers zijn er inmiddels drie tavernes die koele drankjes op het terras serveren, te midden van de vervallen huizen en straatjes. Dan is het opeens even onverwacht druk, maar zodra we weer verder wandelen over de bergen, keert het weelderige groen terug en verdwijnen de teenslippertoeristen uit het zicht.

Wij zoeken een lunchplek langs het pad om in alle rust ons broodje op te eten. Ons enige gezelschap is een roodborstje dat nieuwsgierig in een struik zit te kijken of er misschien kruimels afvallen. Nog een ‘bewoner’ van de berghelling die blij is dat er weer wat leven in de brouwerij is. Hij wacht geduldig af tot we weer opbreken om daarna zijn slag te slaan.

…

…

Vanaf de kust omhoog de bergen in

Een paar dagen later lokt de roep van de bergen ons naar Acharavi aan de noordkust. Vanaf hier willen we vanaf kustniveau omhoog. Op de helling liggen hier een paar gehuchtjes die we willen verkennen. ‘Ver’ weg de toeristische hotspots op het eiland, waar we hopelijk een glimp van het meer authentieke Corfu kunnen opvangen.

Ook hier zien we een verlaten huis, omringd door een olijfboomgaard en een kleine wijngaard. Kennelijk heeft de eigenaar zijn gronden aan een ander verkocht en het huis overgelaten aan de krachten van moeder natuur. Bewoonbaar oogt het in ieder geval niet meer en ook de categorie ‘opknappertje’ is niet meer toepassing. Verval in volle glorie.

…

…

In het dorpje Agios Panteleimon lopen we langs een goed gevuld kerkhof, getuige van de tijd dat er hier op de hellingen toch meer mensen moeten hebben gewoond. Het dorpje zelf is stil, op een schetterende radio na die onverstaanbare Griekse klanken uitstoot uit een keukenraam. Zelfs een ‘waakhond’ op een erf neemt niet de moeite om zijn ooglid op te tillen als we voorbij lopen en snurkt lekker door.

Eenzelfde rust vinden we in Trimodi, het hoogstgelegen dorpje van onze tocht. Nauwelijks mensen, geen verkeer langs de smalle asfaltweg en zeker geen halte voor een bus die ons zou kunnen terugbrengen naar de bewoonde wereld. Als je in Trimodi geen auto bezit, kom je niet makkelijk bij een supermarkt of andere winkel. Even buiten het dorp pauzeren we bij een uitzichtpunt en genieten van het uitzicht op Acharavi en de zee.

…

…

Nog meer bergen

De een na hoogste top van Corfu ligt ongeveer op het midden van het eiland en steekt als een puist uit boven de omringende toppen, die aanmerkelijk lager zijn. Met zijn 531 meter hoogte is de Agii Deka (Tien Heiligen) dé plek voor het beste uitzicht over het midden van het eiland. Daarvoor moet dan weliswaar een hoogteverschil van 423 meter overbrugd worden, maar dat is te overzien in een route van slechts zeven kilometer. Peulenschil, denken wij, als we de wandeling in het gelijknamige, slaperige dorpje beginnen.

…

…

Kleine misrekening van ons, we hadden het van tevoren kunnen bedenken. Als je in een relatief korte afstand een grote hoogte overbrugt, betekent het dat de klim steil is. Aanvankelijk valt dat nog mee, maar al snel gaat het steil omhoog en slingeren we over keienpaadjes langs de helling omhoog. Gelukkig tussen weelderig en schaduwrijk groen door, maar het zweet staat evengoed op de rug als we het kleine klooster op de top bereiken. Dat is anno nu niet meer bewoond en de kapel is vandaag gesloten, maar het wordt wel goed onderhouden. Zo te zien is de gevel onlangs weer geschilderd en hebben de planten water gekregen. Bovendien heeft het kloostertje een mooie tuin waar je heerlijk op adem kunt komen in de schaduw.

…

…

Richting Albanië

Het uitzicht waarvoor we zijn gekomen is fraai. We zien beneden Kerkyra (Corfu-stad) liggen, met daarachter het diepe blauw van de smalle zeestraat die het eiland scheidt van Albanië. In de verte ontwaren we ook de contouren van de bergen van dat land, die er nog indrukwekkender hoog uitzien. Wie zijn kuiten nog meer wil beproeven kan altijd per boot naar de overkant om daar de bergen in te trekken.

We vroegen ons al af of de onderhoudsploeg die zorgt voor het klooster zijn materiaal ook via het smalle pad omhoog hadden gezeuld, maar aan de achterkant van het klooster blijkt een smalle betonweg te beginnen/eindigen die in een ruime bocht in zo’n 2,5 km afdaalt naar het startpunt. Er is geen verkeer op de weg die alleen naar het klooster boven op de berg leidt. En eerlijk is eerlijk: na zo’n klim is het best wel lekker om even gewoon te kunnen doorstappen op een goed onderhouden, stille weg.

…

…

Zo maken we tijdens dit bezoek aan Corfu kennis met een paar wandelingen met meer hoogtemeters. Uitdagend, verrassend en groen. Met in het achterhoofd de wetenschap dat er ook volop wandelmogelijkheden zijn die wat minder hoogtemeters vergen. En er is altijd een strand of strandje in de buurt om het zweet af te spoelen en te genieten van het goede Griekse leven.

…

Verantwoording

Dit artikel verscheen in het zomernummer 2024 van Griekenland Magazine.

© One Day Walks BV, Tekst: Paul van Bodengraven, Foto’s: Marco Barten

…

Praktisch

De beschreven wandelingen staan in de gids Wandelen op Corfu, een gids met 21 rondwandelingen op het eiland Corfu (Korfoe), Griekenland. Kijk voor meer informatie op www.wandelenopcorfu.nl. Daar vind je ook de routebeschrijving van een wandeling uit de gids. De gids direct bestellen kan natuurlijk ook. Ga daarvoor naar onze webshop.

…

Meer lezen over wandelen op Corfu? Lees dan deze blogs

De paden op, de zoutpannen in bij Lefkimi, zuid-Corfu

Van Sinarades naar Pelekas: bergwandelen op Corfu

Corfu: op visite bij Keizerin Sissi

De grillige zuidpunt van Corfu

Groene wandeling door Corfu-stad

Agios Georgios: For your eyes only. James Bond op Corfu

De tweede lente: september op Corfu

(Winter)wandelen op Corfu