De westkust is één van de – door toeristen weinig bezochte – pareltjes die het Griekse eiland Zakynthos de natuurliefhebber te bieden heeft. Hier dalen de witte kalkstenen kliffen soms meer dan honderd meter loodrecht af in de azuurblauwe zee. Geen stranden en dus ook geen wegen die er naartoe leiden in de meeste gevallen. Een buitenkansje voor wandelaars die willen genieten van het mooie, verstilde binnenland van dit vakantie-eiland. Wandel mee door de groene Andronios-vallei naar het mooiste uitzicht van Zakynthos!

…

Vandaag zijn de bermen klaproos-rood

Klaprozen

We zijn al anderhalve week op Zakynthos als we Agalas aandoen voor een wandeling voor onze nieuwe gids. In die 10 dagen hebben we al wel ontdekt dat aan de westkust  de meest bijzondere rotsformaties liggen. En dat juist dat deel van het eiland relatief rustig is, omdat hier geen stranden te vinden zijn. Dus vandaag gaan we op pad voor onze alweer derde wandeling aan deze kant van het eiland. Tien dagen is net lang genoeg om de natuur te zien veranderen. De afgelopen dagen hebben we steeds meer klaprozen zien opduiken en vandaag kleuren de bermen net buiten Agalas opvallender rood dan vorige week. Zo snel kan het gaan dus!

…

Religie langs de weg

Praatpaal voor gelovigen

De Grieks-orthodoxe kerk speelt in grote delen van Griekenland nog een belangrijke rol, of is op zijn minst nog erg zichtbaar. Op andere eilanden waar we zijn geweest zie je regelmatig de papa’s van de plaatselijke kerk door het dorp zwerven, een kop koffie drinken in de lokale taverna of noeste arbeid in de kloostertuin verrichten. Op de een of andere manier lijkt dat op Zakynthos allemaal wat minder, of wij hebben het tot nu toe over het hoofd gezien. De kloosters die we hebben gezien zijn niet toegankelijk voor bezoekers, en alleen in Zakynthos-stad zagen en we een kerkvader in gewaad door de winkelstraat wandelen. Vanuit cultureel opzicht ben ik juist gek op al die kerktradities en het verheugt me dan ook zeer dan ik net buiten het dorp een schrijn zie staan. Vers geverfd staat hij uitnodigend langs de weg, als was het een praatpaal waar je even contact kunt leggen met de hogere macht. Mooi!

…

Er zit nog water in!

Water

We wandelen de vruchtbare Andronio-vallei in, waar olijfbomen en wijnranken het landschap groen kleuren. De vallei is vernoemd naar een boze, hongerige reus die hier geleefd zou hebben. Een vrouw uit Agalas bakte een giftige taart voor hem, waarop hij dood neer viel en zo een vallei tussen de heuvel- en bergtoppen creëerde. In zo’n vallei verzamelt zich in de winter, als het meer regent, heel wat water. De Venetiaanse bezetters bedachten al in de vijftiende eeuw dat het slim zou zijn om dat water op te slaan en te bewaren voor drogere tijden. Ze bouwden elf ondergrondse waterreservoirs, waarin het regenwater werd opgeslagen. Anno 2017 zijn die putten nog steeds in tact en zit er zelfs nog water in, zo blijkt uit zelf uitgevoerd onderzoek.

…

Genieten van het uitzicht

Na de Andronios-vallei dalen we langzaam maar zeker af in de richting van de kust. En opnieuw zien we precies dat landschap voor ons waar we de afgelopen dagen zo verliefd op zijn geraakt. Vlak voor de kust ligt het eilandje Kentinaria, in het stralend blauwe water. Het is niet veel meer dan een groot rotsblok, dat wel haast afgebroken lijkt te zijn van de imposante kliffen van Zakynthos. De witte kalksteen contrasteert fraai met het blauwe water en als je een beetje geluk hebt zou je hier een monniksrob kunnen zien. Deze inmiddels zeldzame dieren komen juist naar dit deel van de kust omdat die voor de mens niet bereikbaar is. De vrouwtjes werpen hier op de rotsen hun kinderen en brengen die hier groot, ver weg van de drukte die miljoenen vakantiegangers jaarlijks naar Zakynthos brengen. Een rob zien we vandaag niet, maar het uitzicht is evengoed fantastisch!

…

Aardbeien in de boom

De vallei in

Vanaf het uitzichtpunt wandelen we een stuk terug omhoog, om dan via landwegen de groene vallei waardoor we terug willen gaan naar ons vertrekpunt, in te lopen. Die ziet er heel wat woester en ontoegankelijker uit dan die van de hongerige reus. Geen olijfbomen en omgespitte akkers met wijnranken, maar een ongebreidelde kleurige massa van bloeiende bremmen, cistusrozen, bloeiende marjoraan en salie, afgewisseld met jonge dennenbomen, wingerd, kamperfoelie en nog veel meer struiken die gonzen van de insecten die op zoek zijn naar nectar. We zien zelfs al aardbeibomen waarvan de vruchten al kleur hebben. Mooi om te zien, niet om te proeven. Maar het geeft kleur en leven langs de afdaling die we maken om een kloof over te steken. We zien hagedissen die genieten van de zon en wegschieten zodra we dichterbij komen. Er kruist zelfs een meer dan een meter lange slang ons pad, gelukkig op een meter of 8 afstand. Kortom: de natuur heeft het hier voor het zeggen.

…

Oud Agalas

Verwoestende natuurkracht

Op 12 augustus 1953 werden Zakynthos en de omliggende eilanden getroffen door een ongekend zware aardbeving. Vrijwel alle gebouwen raakten zwaar beschadigd en/of stortten in. Vele doden waren te betreuren en de materiële schade was enorm. Meer dan 60 jaar later is van dat verwoestende natuurgeweld niet veel meer te zien. Maar in Agalas wel! In de meeste dorpen werd met man en macht gewerkt aan de wederopbouw. Maar vanwege zijn relatief geïsoleerde ligging besloten relatief veel inwoners van het dorp die de ramp overleefden hun leven elders op te bouwen. De achterblijvers hadden simpelweg niet genoeg menskracht om op de puinhopen een nieuw dorp te bouwen. Zij stichten hun nieuwe woonplaats aan de rand van het oude Agalas. Anno 2017 is er nog altijd een stukje Agalas, dicht tegen het nieuwe dorp dat er grotendeels als een ruïne uitziet. Sommige pandjes zijn hersteld, maar het merendeel ligt er vervallen en overwoekerd bij. En dat heeft wonderlijk genoeg ook weer zijn mooie kanten. Zo kun je met eigen ogen zien wat de opschudding van moeder Aarde teweeg kon brengen in 1953.

…

Klaar!

Na ruim 11 km zijn we terug bij ons startpunt, hartje Agalas dat maar liefst twee taverna’s kent. Het is lastig kiezen op welk terras we neerstrijken. Beide eigenaars wuiven ons vriendelijk toe. Weet je wat, doen we toch bij allebei een drankje?!

…

Praktisch

Dit is de tiende wandeling die we maken voor onze nieuwe gids Wandelen op Zakynthos. Als alles volgens plan verloopt telt die gids straks 15 rondwandelingen en verschijnt hij rond 1 september. Kijk tzt op www.onedaywalks.com voor meer informatie.